Σε μια εποχή που η διαφάνεια και η λογοδοσία αποτελούν βασικούς πυλώνες της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών, η σιωπή και η αποφυγή απαντήσεων από φορείς με κοινωνικό και διοικητικό ρόλο δημιουργεί εύλογα ερωτήματα. Στο παρόν ρεπορτάζ, επιχειρήσαμε να διερευνήσουμε τη διαχείριση και τη λειτουργία των κοιμητηρίων της Πάφου.
Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες όμως για να λάβουμε επίσημες απαντήσεις και διευκρινίσεις από τους αρμόδιους, συναντήσαμε υπεκφυγές και σιγή. Το γεγονός αυτό όχι μόνο δυσκολεύει τη δημοσιογραφική έρευνα, αλλά και θέτει υπό αμφισβήτηση τη διαφάνεια στη διαχείριση ενός τόσο ευαίσθητου και κοινωνικά φορτισμένου ζητήματος, όπως είναι τα κοιμητήρια.
Εδώ και χρόνια άλλωστε λαμβάνουμε συχνές καταγγελίες από συμπολίτες μας για την κατάσταση που επικρατεί στο κοιμητήριο της Πάφου αλλά και κοιμητήρια γειτονικών κοινοτήτων, όπως της Χλώρακας στο οποίο πρόσφατα μας κατάγγειλαν ότι εδώ και καιρό δεν υπάρχει νερό και οι συγγενείς αναγκάζονται να κουβαλούν νερό από τα σπίτια τους για να περιποιηθούν τους τάφους των δικών τους…
Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους
Πέρα από τη σιωπή των αρμόδιων, η εικόνα των κοιμητηρίων μιλά από μόνη της. Κακοσυντηρημένοι χώροι, ανεξέλεγκτη βλάστηση και ανεπαρκής φωτισμός συνθέτουν ένα σκηνικό εγκατάλειψης που δεν συνάδει με τον σεβασμό που οφείλουμε στους νεκρούς και στους συγγενείς τους. Κάτοικοι της περιοχής, εκφράζουν τα παράπονα τους, σημειώνοντας ότι πληρώνουν τέλη για συντηρήσεις, χωρίς ωστόσο να βλέπουν ανταπόκριση ή βελτίωση στην υπάρχουσα εδώ και χρόνια κατάσταση.
Η εικόνα στο κοιμητήριο της Πάφου το οποίο χωρίζεται σε αυτό που διαχειρίζεται η Ιερά Μητρόπολη και το νέο το οποίο διαχειρίζεται ο Δήμος Πάφου είναι εκ’ διαμέτρου αντίθετη, με το παλιό κοιμητήριο να παρουσιάζει μια άθλια εικόνα εγκατάλειψης η οποία σε καμιά περίπτωση δεν τιμά τους νεκρούς και την πόλη μας.
Στόχος μας η βελτίωση της κατάστασης
Ως τοπική εφημερίδα, θεωρούμε καθήκον μας να αναδεικνύουμε ζητήματα που αγγίζουν την καθημερινότητα και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Με αυτό το ρεπορτάζ, προτρέπουμε την αφύπνιση και τη βελτίωση μιας κατάστασης που δεν τιμά ούτε την κοινωνία ούτε τη διοίκηση που τη διαχειρίζεται. Ζητήσαμε επίσημες τοποθετήσεις και προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε ποιος τελικά φέρει την ευθύνη για τη συντήρηση και τη λειτουργία των κοιμητηρίων. Μέχρι στιγμής, απαντήσεις δεν έχουμε λάβει,γεγονός που γεννά ακόμη περισσότερα ερωτήματα για τη διαχείριση ενός τόσο κρίσιμου ζητήματος.
Την ευθύνη πάντως για την παλιά πτέρυγα του κοιμητηρίου της Πάφου έχει η Ιερά Μητρόπολη, από την οποία παρά τις προσπάθειες μας δεν λάβαμε καμιά απάντηση για τι μέλλει γενέσθαι.
Είναι το πρώτο κοιμητήριο της Πάφου
Αξίζει να σημειωθεί πως πρόκειται για το πρώτο και παλαιότερο κοιμητήριο του Δήμου Πάφου. Έναν χώρο με ιστορική και πολιτισμική βαρύτητα, που φιλοξενεί μνήμες, γενιές και κομμάτια της συλλογικής ταυτότητας της τοπικής κοινωνίας. Ο σεβασμός προς τον χώρο αυτόν αντανακλά τον σεβασμό προς την ίδια την κοινότητά μας και την ιστορία της. Η αδιαφορία δεν μπορεί να είναι επιλογή όταν πρόκειται για ένα τόσο σημαντικό σημείο.
Καλούμε τις αρμόδιες αρχές, δηλαδή τη Ιερά Μητρόπολη, να προωθήσει άμεσα την αποκατάσταση και φροντίδα του κοιμητηρίου.
Η διατήρησή του δεν είναι απλώς μια διοικητική υποχρέωση· είναι ένδειξη σεβασμού και κοινωνικής ευαισθησίας. Εμείς, ως εφημερίδα, θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το θέμα και να δίνουμε βήμα στους πολίτες που αξιώνουν τα αυτονόητα όπως την καθαριότητα, σεβασμό και αξιοπρέπεια στους χώρους ανάπαυσης των αγαπημένων τους.
Διαχρονικό πρόβλημα
Το πρόβλημα της ταφής των νεκρών μας δεν είναι βέβαια καινούργιο, καθώς εδώ και χρόνια η χωρητικότητα στο κοιμητήριο της Πάφου έχει εξαντληθεί με αποτέλεσμα να θάβονται συμπολίτες μας ακόμα και στους διαδρόμους δημιουργώντας το αδιαχώρητο.
Ο Δήμος Πάφου αγόρασε διπλανά οικόπεδα δημιουργώντας τη νέα πτέρυγα η οποία πολύ γρήγορα γέμισε και αυτή την περίοδο δόθηκε λύση με την επέκταση του κοιμητηρίου της συνοικίας Αναβαργός.
Και αυτή η λύση βέβαια δεν αναμένεται να δώσει λύση στο πρόβλημα, καθώς οι θέσεις συμπληρώνονται με ιλιγγιώδης ρυθμούς.
Οι λύσεις ανάγκης δεν είναι αρκετές και τόσο η τοπική αρχή όσο και η εκκλησία και η πολιτεία θα πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με το πρόβλημα δημιουργώντας επιτέλους ένα περιφερειακό κοιμητήριο το οποίο θα επιλύσει οριστικά το πρόβλημα.