Του Γιώργου Σαξατέ
Ο πόνος ξεράθηκε σαν αίμα σε παλιά πληγή. Τον ξύσαμε κι αυτός έγινε σκόνη και χάθηκε στο ζεστό αέρα του Καλοκαιριού.
Βλέπεις, 48 χρόνια δεν είναι λίγα. Είναι φορές που λες τέρμα δε θα μιλήσω ξανά για τα παλιά, δε θα φέρω ξανά στη μνήμη μου τις εικόνες που πληγώνουν.
48 χρόνια πόνου είναι πολλά, 48 χρόνια θλίψης και πένθους είναι αρκετά.
Εύκολο το ‘χεις όμως; Εύκολο να διαγράψεις όλα εκείνα που θα σημαδεύουν για πάντα τη ζωή σου; Τα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια, τους ανθρώπους που χάθηκαν στο δρόμο;
Εύκολο να το λες!
48 χρόνια και όμως δεν μπορώ να εξηγήσω τι είναι εκείνο που κρατάει το μυαλό κολλημένο, στο παρελθόν; Για κάποιο ανεξήγητο λόγο κάθε που μπαίνει ο Ιούλης, το μυαλό, η ψυχή, οι αισθήσεις δραπετεύουν τρέχουν πετούν πάνω από οδοφράγματα και συρματοπλέγματα, χωρίς να δείξουν, χωρίς να τους ζητήσουν ούτε διαβατήρια, ούτε ταυτότητες.
Ένα ταξίδι χωρίς εισιτήριο, ένα ταξίδι που δεν μπορεί κανένας να σταματήσει.
Και πώς αναριγά η ψυχή, καθώς στα μάτια μας φαντάζουν όλα ίδια. Έτσι όπως τα αφήσαμε φεύγοντας, έτσι όπως τα αποτύπωσε η μνήμη μας σε κείνη την τελευταία ματιά που ρίξαμε πίσω μας φεύγοντας. Έτσι όπως παραμένουν ανεξίτηλα μέσα στο μυαλό και την ψυχή μας από τότε…
Κλειδωμένες αναμνήσεις, μεθυσμένα συναισθήματα, ευσεβείς πόθοι.
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε… Κάποιοι φρόντισαν γι’ αυτό, κρατώντας το λαό μας χωρισμένο και ακόμα και σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι σε τούτο το μικρό κομμάτι γης υπάρχουν λέει δύο λαοί!!!
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε, πολλά ξεχάστηκαν, πολλά συγχωρέθηκαν.
48 ολόκληρα χρόνια μετά. Ιούλης, πολλοί βρίσκονται σε διακοπές εκτός Κύπρου, άλλοι τις σκέφτονται και κάποιοι πολύ λίγοι ταξιδεύουν με το μυαλό στα πιο γνώριμα, στα πιο αγαπημένα μέρη.
Εκείνες τις μέρες πολύ λίγοι λείπανε. Τότες οι διακοπές σήμαιναν θάλασσα, βουνό, περιβόλι, ξέγνοιαστες βόλτες και περιπέτειες στη φύση, καμιά μακρινή εκδρομή για προσκύνημα…
Πόσοι είχαν τότε την ευχέρεια να ταξιδέψουν στο εξωτερικό; Ελάχιστοι! Είχε προηγηθεί και το προμήνυμα της συμφοράς…
48 χρόνια μετά, στο μυαλό βρίσκεται καρφωμένο εκείνο το πρωινό. Με τον ήλιο να αναδύεται από την ανοιχτογάλανη θάλασσα της Κερύνειας…