Ο πρώτος μαέστρος της Δημήτρης Ευαγγέλου θυμάται μαζί μας τα πρώτα βήματα της Φιλαρμονικής του Δήμου Πάφου…
Συνέντευξη στην Άννα Κυριάκου
Ο πρώτος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Δήμου Πάφου και πλέον, Επίτιμος πρόεδρος και επίτιμος μαέστρος της Δημήτρης Ευαγγέλου, «ανοίγει» την καρδιά του στον Αδέσμευτο.
Θυμάται τα πρώτα του βήματα, ενώ δηλώνει για την επιτυχή πορεία της Φιλαρμονικής, ότι «ο έπαινος ανήκει στους γονείς και τα παιδιά τους και όχι στον ίδιο που στο κάτω –κάτω ήταν όπως τονίζει η δουλειά του».
Εκφράζει ευχαριστίες για την εμπιστοσύνη που του έδειξαν στους μακαριστούς Χρύσανθο Κακογιάννη, Ανδρέα Αταλιώτη, στον τότε Μητροπολίτη Πάφου και νυν Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο και στον επίσης Λυκειάρχη Αλέκο Παπαγεωργίου. Ευχαριστίες απευθύνει και προς τον Φαίδωνα Φαίδωνος που υστέρα από 35 χρόνια παρουσίας της φιλαρμονικής, της παραχώρησε οίκημα στο κέντρο της Πόλης.
-Πότε ιδρύθηκε η Φιλαρμονική του Δήμου Πάφου, επί δημαρχίας ποιου δημάρχου;
Από την ίδρυση της Δημοκρατίας η Πάφος είχε Φιλαρμονική. Η πρώτη προσπάθεια είχε γίνει το 1962-63 στον Ευαγόρα, ενώ ακολουθήσε η Φιλαρμονική στο πρώτο τότε εξατάξιο Γυμνάσιο με πρώτους μουσικούς την Κλεοπάτρα Κοτσώνη και τον Σωτήρη Καραγιώργη.
Το 1980, στο δεύτερο χρόνο του διορισμού μου στην εκπαίδευση, ανέλαβα την Φιλαρμονική του σχολείου, αφού ο συνάδελφος Σωτήρης Καραγιώργης ήθελε να επικεντρωθεί στις άλλες του δραστηριότητες. Το 1985-86 και επί Δημαρχίας του αείμνηστου Ανδρέα Αταλιώτη, μαζί με τον τότε Διευθυντή του Πρώτου λυκείου Αλέκο Παπαγεωργίου και τον τότε Μητροπολίτη Πάφου και νυν Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο γίνεται μια προσπάθεια για την δημιουργία φιλαρμονικής στην Πάφο. «Αγοράστηκαν νέα όργανα για την φιλαρμονική – και είναι προς τιμήν του τότε δημάρχου που ήταν ένας άνθρωπος του πολιτισμού – που αγοράστηκαν τα πιο καλά και ακριβά όργανα που υπήρχαν τότε στην αγορά, αφού μέχρι τότε τα όργανα της φιλαρμονικής μας ήταν αρκετά παλιά και με πολλά προβλήματα και συχνά διερωτώμαι πως κατάφερναν τα παιδιά να παίξουν».
Από την περίοδο εκείνη και μετά πέρα από τις Εθνικές εκδηλώσεις η φιλαρμονική της Πάφου καλείται για να παρουσιαστεί και σε μεγάλες και σημαντικές διοργανώσεις στον τόπο. Προσκληθήκαμε από το υπουργείο Παιδείας για να παίξουμε στην τελετή έναρξης των πρώτων Πανελληνίων αγώνων που έγιναν στην Κύπρο μαζί με τη Συμφωνική Ορχήστρα, στην πρώτη παγκόσμια παρουσία του Ερυθρού Σταυρού στην Κύπρο, στις εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Σεπτέμβρη που οργάνωνε ο δήμος Λευκωσίας και σε προγράμματα του ΡΙΚ.
-Πόσα ήταν αρχικά τα μέλη της; Υπήρχε ενδιαφέρον για να ενταχθούνε στην φιλαρμονική; Από ποια σχολεία ήταν κυρίως τα μέλη της;
Η Φιλαρμονική ήταν ένα «φυτώριο» μουσικών, είχαμε 100 άτομα που έπαιζαν και άλλα 100 που μάθαιναν τα κομμάτια. Σχεδόν όλοι οι μαθητές που ήταν τότε στην ορχήστρα του σχολείου, ήταν και στην Φιλαρμονική. Θυμάμαι ότι για να πάμε στην Λευκωσία για μια παρουσία μας στο ΡΙΚ χρειάστηκαν τρία λεωφορεία. Αρχικά στη Φιλαρμονική ήταν μόνο μαθητές από το τότε πρώτο Γυμνάσιο για λειτουργικούς κυρίως λόγους, αφού οι πρόβες μας γίνονταν πολύ νωρίς το πρωί πριν την έναρξη των μαθημάτων και κατά την διάρκεια του μεγάλου διαλείμματος. Αργότερα είχαμε μέλη από όλα τα σχολεία, ενώ πλέον τη φιλαρμονική μας στηρίζουν οι παλαίμαχοι, καμιά τριανταριά άτομα που υπήρξαν μέλη και μετά τις σπουδές τους και την επαγγελματική αποκατάσταση τους συνεχίζουν το μεράκι τους για την μουσική και την Φιλαρμονική.
-Έμπαινε εύκολα κάποιος τότε στην Φιλαρμονική ή χρειαζόταν «μέσο»;
Εάν κάποιος ήταν καλός έμπαινε, δεν είχα την πολυτέλεια της επιλογής αφού έπρεπε να έχω ορχήστρα για να βγάλω τις εκδηλώσεις και έβρισκα ταλέντα, δεν αρνήθηκα σε κανένα που είχε όρεξη να ενταχθεί στη Φιλαρμονική. Υπήρξαν όμως και κάποια άτομα που δεν τα κατάφεραν και εδώ πρέπει να πω ότι σε τούτη την προσπάθεια επειδή ήμουν και εγώ αυστηρός γιατί έπρεπε να παρουσιάσω έργο, μπορεί να πίκρανα και ένα με δυο παιδιά που αν και ήξεραν τα κομμάτια τους στέρησα τη συμμετοχή τους στη Φιλαρμονική επειδή δεν μπορούσαν να περπατήσουν.
-Που γίνονταν οι πρόβες;
Αρχικά οι πρόβες γίνονταν στην αυλή του πρώτου Γυμνασίου –σημερινού πρώτου λυκείου, ακολούθως χρησιμοποιούσαμε τις υπόγειες αίθουσες δίπλα από τις τουαλέτες και όταν δεν υπήρχαν άλλες προγραμματισμένες εκδηλώσεις χρησιμοποιούσαμε την αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου. Είναι προς τιμήν του νυν δημάρχου, που μετά από 35 χρόνια λειτουργίας παραχώρησε στη Φιλαρμονική ένα οίκημα στο κέντρο της πόλης για τις ανάγκες της και τον ευχαριστώ.
-Υπήρχε συνεργασία με άλλες φιλαρμονικές;
Βεβαίως συνεργαστήκαμε με άλλες φιλαρμονικές στην Κύπρο αλλά και στο εξωτερικό και κυρίως στην Ελλάδα όπου είχαμε συνεργασίες με τις φιλαρμονικές της Λαμίας και της Κέρκυρας και να αναφέρω ότι ήταν μεγάλη τιμή για έμενα η συνεργασία με την φιλαρμονική «Σπύρος Μάτζαρος» της Κέρκυρας, αλλά και συνεργασίες με Φιλαρμονικές της Ιταλίας.
-Πως βλέπετε το μέλλον της φιλαρμονικής;
Η Φιλαρμονική μας έχει μέλλον αφού πλέον ήρθαν και πάλι κοντά της οι παλαίμαχοι που είναι πολύ ταλαντούχοι, ενώ έχει και αρκετά μικρά παιδιά που με όρεξη και μεράκι συμμετέχουν στις δραστηριότητες της. Πρέπει να πω ότι η Φιλαρμονική, τα τελευταία χρόνια έκαμε άλματα και σε ρεπερτόριο αλλά και σε ποιότητα, θα είμαι πάντα στο πλευρό τους και θα τους βοηθώ όσο μπορώ.
-Πως βλέπετε τα μουσικά πράγματα στην Πάφο σήμερα μετά τη λειτουργεία των Μουσικών Σχολείων ;
Τα Μουσικά Σχολεία είναι μια πολύ καλή προσπάθεια, αλλά δυστυχώς τα τελευταία χρόνια δεν φοιτούν σε αυτά παιδιά που θέλουν να συνεχίσουν με τις μουσικές σπουδές, είναι ένας καλός θεσμός, αλλά πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας τους.
-Ολοκληρώνοντας αυτή τη συνομιλία μας κ. Ευαγγέλου τι άλλο θέλετε να πείτε;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς και τα παιδιά τους, ο έπαινος ανήκει σε αυτούς και όχι σε εμένα που στο κάτω –κάτω ήταν η δουλειά μου. Πολλές ευχαριστίες για την εμπιστοσύνη και στη στήριξη στον μακαριστό τότε γυμνασιάρχη Χρύσανθο Κακογιάννη που από τα πρώτα μου βήματα με ενθάρρυνε και με στήριξε πάρα πολύ, στον επίσης μακαριστό τότε δήμαρχο Πάφου Ανδρέα Αταλιώτη που ήταν ένας άνθρωπος του πολιτισμού, στον τότε Μητροπολίτη Πάφου και νυν Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο και στον επίσης Λυκειάρχη Αλέκο Παπαγεωργίου, στους ανθρώπους του Πάφος 17 για την αγορά των οργάνων της φιλαρμονικής, στον νυν δήμαρχο Πάφου, στους συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς, αλλά και στην οικογένεια μου και κυρίως τη σύζυγο μου.