Η ζωή του επαγγελματία ψαρά, οι συγκλονιστικές ιστορίες και τα θαύματα όπως τα διηγείται στον “Αδέσμευτο” ο επίτιμος πρόεδρος τους Κώστας Λεωνίδα…
Η αγάπη για τη θάλασσα οδήγησε τον Κώστα Λεωνίδα να εγκαταλείψει το επάγγελμα του επιπλοποιού για να γίνει επαγγελματίας ψαράς αφού όπως εξομολογείται στη συνέντευξη του στον “Αδέσμευτο” έμαθε την τέχνη για να φτιάξει τη δική του βάρκα. Ο κ. Λεωνίδα διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Επαγγελματιών Ψαράδων της Πάφου για 22 χρόνια και προσπάθησε να επιλυθούν τα προβλήματα του κλάδου. Αν και δηλώνει ότι η Πάφος έχει τα καλύτερα ψάρια, τονίζει ότι χρόνο με το χρόνο οι ψαράδες στην Πάφο λιγοστεύουν…
-Γιατί επιλέξατε αυτό το επάγγελμα;
Από μικρός μου άρεσε αυτό το επάγγελμα και μάλιστα πήγα και έμαθα την τέχνη του πελεκάνου για να φτιάξω τη δική μου βάρκα σε ηλικία μόλις 15 χρονών.
Ακολούθως όταν αποστρατεύτηκα αγόρασα μεγαλύτερη βάρκα και άρχισα να ασχολούμαι με το ψάρεμα αρχικά ερασιτεχνικά αφού είχα επιπλοποιείο με υπάλληλους. Τελικά έκλεισα το μαγαζί και έγινα επαγγελματίας ψαράς αφού μου άρεσε πάρα πολύ η θάλασσα. Με τη συμπαράσταση της γυναίκας μου, τη βοήθεια του πατέρα μου ακόμη και των παιδιών μου, ασχολήθηκα αποκλειστικά με τη θάλασσα.
-Άρα είχατε βοήθεια από την οικογένεια σας;
Σίγουρα και όταν έκλειναν τα σχολεία τα παιδιά μου πήγαιναν μαζί μου στο ψάρεμα και για δυο ολόκληρους μήνες μέναμε στον Ακάμα, αφού η βάρκα μας ήταν αγκυροβολημένη στην περιοχή «Τζιόνια» και η γυναίκα μου ερχόταν στην Πάφο για να φέρει το ψάρι και ακολούθως να βοηθήσει να φτιάξουμε τα δίκτυα και τα παραγάδια, ενώ πολλές φορές πήγαινε μαζί μου και στο ψάρεμα για να με βοηθήσει.
-Περιγράψτε μας τη δουλειά του ψαρά.
Πρόκειται για ένα δύσκολο και επικίνδυνο επάγγελμα, δεν έχεις ωράριο, αφού αν πρόκειται για παραγάδι πρέπει να κόψεις δολώματα, να δολώσεις, να σηκωθείς στη μια τα ξημερώματα για να τα ρίξεις στη θάλασσα, γύρω στις 8 με 9 να επιστρέψεις στο σπίτι και να ξαναρχίσεις τη διαδικασία για την επομένη. Τα δίκτυα για τα οποία λέγεται ότι είναι η δουλειά για τους «οκνιάρηδες» σηκώνεσαι τη νύχτα να τα βάλεις, ξιψαρίζεις και επιστρέφεις στο σπίτι σου σχετικά ξεκούραστος. Είπα ότι είναι και επικίνδυνο επάγγελμα γιατί πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός στη θάλασσα αλλά και να μπορείς να προβλέπεις τη φουρτούνα.
-Είναι ένα επάγγελμα που μπορείς να το κάνεις από μόνος σου ή χρειάζεται βοηθός;
Πρέπει να έχεις βοηθό παρόλο που εγώ για πολλά χρόνια πήγαινα μόνος μου για ψάρεμα.
-Οι απολαβές ήταν ικανοποιητικές, μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες της οικογένειας σας, ή έπρεπε να κάμετε και άλλες δουλειές;
Ασχολήθηκα αποκλειστικά με την αλιεία και επειδή γνώριζα καλά τις περιοχές πιάναμε λεφτά και δόξα το θεό μεγάλωσα τα παιδιά μου από τη βάρκα. Υπήρχαν όμως και δυσκολίες ιδιαίτερα όταν υπήρχαν φουρτούνες ωστόσο όταν ο καιρός ήταν καλός βγάζαμε τα προς το ζειν.
-Ποια ψάρια ψαρεύονται στην περιοχή της Πάφου;
Η Πάφος έχει όλα τα ψάρια και είναι και τα καλύτερα, αφού η περιοχή μας είναι βραχώδης και όχι τόσο λασπώδης όπως στη Λεμεσό και Λάρνακα. Αυτή την περίοδο υπάρχουν συναγρίδες, μπαρπούνια, σκάροι και γενικά όλα τα είδη ψαριών της Μεσογείου. Τώρα οι περισσότεροι ψαράδες δυσκολεύονται. Φυσικά δεν έχουν μείνει πολλοί επαγγελματίες, οι περισσότεροι πλέον ασχολούνται και με άλλα επαγγέλματα, αφού τους δόθηκε το δικαίωμα να κάνουν και άλλο επάγγελμα για να επιβιώσουν.
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ψαράδες στην Πάφο;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο λαγοκέφαλος αφού κάμνει πολλές ζημιές δεν άφησε ούτε σουπιές, ούτε χταποδάκι, τρώει τα ψάρια, τρώει τα δίκτυα… Έχουν λιγοστέψει τα ψάρια, έχουν αυξηθεί οι χελώνες, γενικά τα αποθέματα μας είναι λίγα και πρέπει το κράτος να λάβει μέτρα και να μπουν περιορισμοί.
-Το γεγονός ότι η Πάφος δεν έχει αλιευτικό καταφύγιο πόσο σας επηρεάζει;
Οι υποδομές στο λιμανάκι της Κάτω Πάφου και η ελεύθερη πρόσβαση των ψαράδων στο λιμανάκι ήταν και συνεχίζουν να είναι από τα βασικά μας προβλήματα.
-Το επάγγελμα σας έχει μέλλον;
Με βάση τα σημερινά δεδομένα όχι, αφού πλέον δεν ενδιαφέρονται οι νέοι να ασχοληθούν με αυτό το επάγγελμα. Έμειναν μόνο κάποιοι μεσήλικες να ασχολούνται επαγγελματικά.
-Έχει συμβεί κάποιο περιστατικό στα τόσα χρόνια που ασχολείστε με το ψάρεμα που δεν ξεχνάτε;
Έχουν συμβεί πολλά περιστατικά και κινδυνεύσαμε πολλές φορές, όμως με την βοήθεια του Αη Νικόλα τα αντιμετωπίσαμε. Μια μέρα ήμουν μαζί με τον πατέρα μου για ψάρεμα στην περιοχή των Ποτίμων.
Η θάλασσα ήταν καθαρή και ξαφνικά είδαμε μέσα στο πέλαγος έναν κεραυνό, άρχισε να ρίχνει χαλάζι ενώ έφερε και έναν ανεμοστρόβιλο, ο πατέρας μου στάθηκε στη βάρκα έκαμε τον Σταυρό του τρεις φορές, ο ανεμοστρόβιλος πέρασε από δίπλα μας σήκωσε τη βάρκα πάνω (βάρους περίπου 6 τόνων) και μας άφησε απότομα μέσα στο νερό και ευτυχώς δεν πάθαμε τίποτε. Πρέπει να πω, ότι τότε δεν ήταν όπως τώρα που υπάρχουν οι ευκολίες και με το τηλέφωνο βλέπουμε τον καιρό που θα έχουμε κάθε ώρα, τότε έπρεπε εμείς να συγκόψουμε τον καιρό με τα μάτια και την πείρα και να τον καταλάβουμε. Μια άλλη φορά ενώ είμαστε κοντά σε ξέρες, κτύπησε η καρίνα και για δυο και πλέον ώρες, προσπαθούσαμε να ξεκολλήσουμε τη βάρκα χωρίς αποτέλεσμα. Ξαφνικά ήρθε ένα μόνο κύμα, σήκωσε τη βάρκα και έφυγε από τον βράχο. Τα περιστατικά που μας συνέβησαν ήταν πολλά… Μια μέρα είχαμε πάει για αστακούς μαζί με τη γυναίκα μου που τότε ήταν έγκυος και επειδή ο καιρός ήταν άστατος, έπρεπε να βγάλουμε τα δίκτυα, ξαφνικά έφερε ένα δυνατόν αέρα με κύματα που κάλυπταν τη βάρκα και δεν μπορούσε να μετακινηθεί από τη θέση της. Έμεινε στη θέση της πάγωσε από το κρύο, ενώ ζαλίστηκε από τη θάλασσα και δεν μπορούσε ούτε καν να μιλήσει…
-Αν σας έλεγε ένα από τα παιδιά σας ότι θέλει να γίνει επαγγελματίας ψαράς τι θα του λέγατε;
Μου έτυχε και ένα από τα παιδιά μου, μου είπε ότι θέλει να γίνει ψαράς. Αμέσως του είπα όχι, αφού πρόκειται για ένα δύσκολο επάγγελμα, παρόλα αυτά αγαπούν τον ψάρεμα, είναι ερασιτέχνες και οπότε μπορούν ακόμα και σήμερα με συνοδεύουν.
-Κλείνοντας αυτή μας τη συνομιλία κ. Λεωνίδα τι θα λέγατε στους συναδέλφους σας που για χρόνια είσαστε ο πρόεδρος τους;
Ήμουν πρόεδρος των ψαράδων για 22 ολόκληρα χρόνια και πλέον είμαι ο επίτιμος πρόεδρος. Θέλω να καλέσω τους συναδέλφους μου να είναι μονιασμένοι, όπως στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που έγιναν επί προεδρίας μου για διεκδίκηση των αιτημάτων μας. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας ευχαριστήσω εσάς προσωπικά καθώς και όλους τους δημοσιογράφους που μας στήριζαν και μας βοηθούσαν.