Οι ερευνητές, με επικεφαλής το Capital Medical University στην Κίνα, επεξεργάστηκαν δεδομένα από την Παγκόσμια Μελέτη Επιβάρυνσης της Ασθένειας 2021, αξιολογώντας την εξάπλωση της νόσου σε 195 χώρες και περιοχές από το 2022 έως το 2050, καθώς και τους παράγοντες που συμβάλλουν στην αύξηση των κρουσμάτων.
Βάσει της έρευνας, η νόσος του Πάρκινσον θα επηρεάζει 267 άτομα ανά 100.000 το 2050 (243 για τις γυναίκες και 295 για τους άνδρες), καταγράφοντας αύξηση 76% σε σχέση με το 2021.
Η αύξηση αποδίδεται κυρίως στη γήρανση του πληθυσμού (89%), ενώ η αύξηση του συνολικού πληθυσμού συμβάλλει κατά 20%.
Σύμφωνα με την έρευνα τα περιστατικά αναμένονται να αυξηθούν σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές, με τις μέτρια ανεπτυγμένες χώρες να καταγράφουν τη μεγαλύτερη άνοδο. Ο μεγαλύτερος αριθμός κρουσμάτων προβλέπεται στην ανατολική Ασία (10,9 εκατομμύρια), ακολουθούμενος από τη νότια Ασία (6,8 εκατομμύρια). Αντίθετα, οι λιγότερες περιπτώσεις εκτιμάται ότι θα σημειωθούν στην Ωκεανία και την Αυστραλασία. Η δυτική υποσαχάρια Αφρική αναμένεται να έχει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση (292%), ενώ η κεντρική και ανατολική Ευρώπη θα σημειώσει τη μικρότερη (28%) λόγω της μείωσης του πληθυσμού.
Τα άτομα άνω των 80 ετών προβλέπεται να εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά της ασθένειας, φτάνοντας τα 2.087 κρούσματα ανά 100.000 το 2050, ενώ το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών θα διευρυνθεί από 1,46 το 2021 σε 1,64 το 2050.
Η μελέτη, αν και πολύτιμη, έχει ορισμένους περιορισμούς, όπως η έλλειψη επαρκών και ποιοτικών δεδομένων σε συγκεκριμένες περιοχές, η μη εξέταση επιπλέον παραγόντων κινδύνου πέρα από τα δημογραφικά στοιχεία και η αδυναμία ακριβούς πρόβλεψης της επίπτωσης της ασθένειας σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες ή του αντίκτυπου της Covid-19.Οι συγγραφείς επαινούν τη μελέτη, αλλά τονίζουν ότι η χρήση πιο προηγμένων τεχνικών θα μπορούσε να οδηγήσει σε ακριβέστερες προβλέψεις.
«Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να επικεντρωθούν οι μελλοντικές έρευνες στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων, τεχνικών γονιδιακής μηχανικής και θεραπειών αντικατάστασης κυττάρων που στοχεύουν στην τροποποίηση της πορείας της ασθένειας και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών», αναφέρουν οι ερευνητές.
Τα αποτελέσματα προκύπτουν από μελέτη που δημοσιεύθηκε σε επιστημονικό περιοδικό , το«The BMJ».