Πότε με το καλό;

Το κρατικό νοσηλευτήριο της Πάφου αντιμετωπίζει συχνά πυκνά πολλά προβλήματα και αυτό βέβαια δεν συμβαίνει τώρα αλλά διαχρονικά.
Μιλάμε για ένα νοσοκομείο που κτίστηκε την δεκαετία του 1980 και σαφώς παρά τις όποιες επεκτάσεις, βελτιώσεις και ανακαινίσεις, δεν ανταποκρίνεται στην εποχή μας.
Κανονικά θα έπρεπε το κράτος να σχεδιάσει την ανέγερση νέου νοσοκομείου που να ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα και με προοπτικές για τα επόμενα χρόνια, αλλά αυτό είναι σαφώς πολύ ψιλά γράμματα για τις Υπηρεσίες Υγείας.
Ναι έχει ανεγερθεί η νέα μονάδα αιμοκάθαρσης αλλά πέραν αυτού, χρειάζονται ακόμα πολλά.
Τι να περιμένει όμως κάποιος από τους αρμόδιους, όταν ακόμα και το κυλικείο του νοσοκομείου έχει κλείσει εδώ και δύο χρόνια και μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν αν το επαναλειτουργήσουν;
Η δικαιολογία του ΟΚΥπΥ, ότι θα προκηρυχθούν προσφορές για όλα τα κυλικεία των κρατικών νοσηλευτηρίων ακούγεται τουλάχιστον αστεία.
Είναι δυνατό σε ένα νοσηλευτήριο το οποίο επισκέπτονται καθημερινά εκατοντάδες για να μην πούμε χιλιάδες, ασθενείς και συγγενείς τους να μην διαθέτει ένα κυλικείο για δύο συναπτά έτη;
Είναι δυνατό να μην μπορούν εν καιρώ ΓεΣΥ, να στελεχώσουν το νοσοκομείο της Πάφου με γιατρούς ώστε να μπορούν να καλύπτονται οι βάρδιες στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών;
Είναι δυνατόν να αναγκάζονται οι εκατοντάδες καρκινοπαθείς της επαρχίας μας παρά τον Γολγοθά που ανεβαίνουν να μεταβαίνουν καθημερινά σε Λευκωσία και Λεμεσό για μια απλή θεραπεία;
Τι είναι αυτό επιτέλους που Βάζει εμπόδια στην πλήρη ανάπτυξη και αναβάθμιση των ιατρικών υπηρεσιών στο κρατικό μας νοσηλευτήριο;