Γράφει ο Αντώνης Τρακκίδης
Τι θα συνέβαινε αν το 1878 παρέμενε η Κύπρος ως ήταν μέχρι τότε, υπό τουρκική κυριαρχία; Δεν διδόταν δηλαδή από τους Τούρκους στους Εγγλέζους σαν αντάλλαγμα για την βοήθεια των Άγγλων στους Τούρκους για τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο;
Μετά από αιώνες δουλείας το νησί απέκτησε το 1960 την ανεξαρτησία του από τον «Αγγλικό ζυγό». Δεν ήταν η επιθυμητή λύση, αφού ο διαχρονικός πόθος της Ένωσης με τον εθνικό κορμό, την Ελλάδα, δεν ευοδώθηκε.
Τα πρώτα βήματα του «ελεύθερου» πλέον κυπριακού λαού ποια ήταν; Απάντηση: Το ΒΟΛΕΜΑ.
Ηγετικά πόστα για τους γόνους του κράτους της Λευκωσίας, όπως εξελίχθηκε, για να ορίζουν τη μοίρα αυτού του τόπου, μέσα από τη δική τους κρίση και αυτή των απογόνων τους. Μέχρι σήμερα δηλαδή.
Αυτή η νοοτροπία μαζί με την ψευδεπίγραφη εθνική περηφάνεια μέρους της κυπριακής ελίτ κατέληξε στις σημερινές πραγματικότητες. Η μισή Κύπρος κατέχεται από την Τουρκία με υπαρκτό τον κίνδυνο για ολική τουρκοποίηση του νησιού.
Η Δημοκρατία και τα κύτταρα της δεν έδειξαν να ενδιαφέρονται για τα συνολικά συμφέροντα του Κυπριακού λαού, παρά για τα ίδια τα συμφέροντά τους. Όλοι μαζί ανέθρεψαν ένα Φράγκενσταϊν, ο οποίος απειλεί να τα εκτοπίσει από το κομματικό στερέωμα αν δεν υποκύπτουν στις διαχρονικές του απαιτήσεις. Δημόσια Υπηρεσία, Ημικρατικοί οργανισμοί, ζουν βασιλικά σε βάρος της πλειοψηφίας των υπολοίπων.
Όλα τα σημερινά κόμματα μετείχαν κατά καιρούς στην εκτελεστική εξουσία, την προεδρία της Δημοκρατίας. Όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση προτείνουν, για το θεαθήναι, ριζοσπαστικές λύσεις. Όταν ανέρχονται στην εξουσία, υποκύπτουν στις προσταγές του Φράγκενσταϊν. Η ενίσχυση των φτωχών, η έγνοια για τους νέους και τους ηλικιωμένους, εξαντλείται με μικρά τσιεκκούθκια ή κανένα πενηντάρι αύξηση κάθε τόσο στον απλό κόσμο, αλλά με πεντακοσάρια για τους γόνους του βαθέως κράτους και τους κομματικούς ταγούς. Συντάξεις των 400, 500, 600 ευρώ για κορμιά που έλιωσαν στους καύσωνες της Κύπρου και μέχρι 15 χιλιάδες σε «επιφανή μυαλά» του κράτους της Λευκωσίας, που οδήγησαν την Κύπρο σε αυτό το …χάλι!