Του Γιώργου Σαξατέ
Θαρρείς πως ήταν χτες που το σαρανταήμερο μαζευόμασταν όλοι στη αυλή της εκκλησιάς τα απογεύματα και ξαμολιόμασταν για να μαζέψουμε ξύλα για τη λαμπρατρζιά και το κάψιμο του Ιούδα. Μέχρι και τρία μέτρα πάνω από την περίφραξη έφτανε η στοίβα με τα ξύλα που μαζεύαμε.
Λες και ήταν χτες που ο κύριος Στέλιος κρατώντας τη μικρή βέργα στο χέρι, μας δίδασκε τα εγκώμια για να τα ψάλλουμε την Μεγάλη Παρασκευή.
Ἅξιον ἐστι, μεγαλύνειν σε τόν ζωοδότην, τόν ἐν τῷ σταυρῷ τάς χεῖρας ἐκτείναντα, καί συντρίψαντα τό κράτος τοῦ ἐχθροῦ.
Λες κι ο χρόνος να ήταν μια ανάσα που κράτησε κοντά πέντε δεκαετίες. Ίσαμε να ωριμάσουν τα μέσπιλα της Πάνω Κερύνειας και να πάνε στην έκθεση ανθέων, για να τα θαυμάσει κόσμος και ντουνιάς…
Εικόνες που καταφέραμε να ξεδιαλέξουμε και να κρατήσουμε, εικόνες που μένουν παντοτινά σαν στάμπα στην καρδιά μας.
Μετράμε το χρόνο μας με εκλογές και κινήσεις ιστορικές λέει, που ελπίζουμε να μας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στην αγαπημένη πόλη.
Η εκλογή του τάδε, η εκλογή του δείνα, η ένταξη, το άνοιγμα των οδοφραγμάτων…
Τίποτα. Τίποτα δεν στάθηκε ικανό να σβήσει τη δίψα μας, να κατασιγάσει τον πόθο μας για επιστροφή, να γιατρέψει τις πληγές του παρελθόντος.
Μια διαδρομή όλο αγκάθια, όλο μεταλλάξεις, με σειρήνες παντού να προσπαθούν να μας μαγέψουν, να μας παρασύρουν, να μας κάνουν να ξεχάσουμε…
“Η γης δεν έχει κρικέλια να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν…”
Ο τόπος όμως υπάρχει ενόσω τον θυμόμαστε…
Aνταγωνιζόμαστε όλοι και ιδίως οι πολιτικοί, ποιος αγαπά πιότερο ετούτο τον τόπο, ποιος αγωνίζεται περισσότερο…
Σημασία όμως δεν έχει τι λέμε, αλλά τι κάνουμε.
Βαρεθήκαμε τα λόγια, βαρεθήκαμε τις επετείους, βαρεθήκαμε τις μεταλλάξεις.
Βαρεθήκαμε και τις υποσχέσεις. Μας βαρέθηκαν όμως και όλοι αυτοί, που δεν έζησαν που δεν γνώρισαν και ακούνε τις περιγραφές μας κουνώντας το κεφάλι βαριεστημένα, σαν παιδάκια που ακούνε το ίδιο παραμύθι για δέκατη φορά…
Η Άνοιξη μας αφήνει και φέτος με την ίδια γεύση που μας άφησαν όλες οι προηγούμενες. Μας πονά όμως περισσότερο, γιατί μοιάζει ο καιρός με εκείνο που είχαμε στον τόπο μας.
Αφήστε αυτή την Άνοιξη να κυλήσει χωρίς να μας στρίψετε πάλι το μαχαίρι στην πληγή. Μην προσπαθείτε να φυλακίσετε το μυαλό μας με τα λόγια σας.
Ε, εσείς ρουφιάνοι των λαών, αφήστε επί τέλους να σμίξει αδελφός με αδελφό.
Αν έχετε ιερό, αν έχετε Θεό…