Εμείς στην Πάφο δεν είμαστε πολίτες Β’ κατηγορίας
Απαιτούμε και διεκδικούμε ισότιμη πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και ασφαλείς υποδομές…
Γράφει ο
Αντώνης Χριστοδούλου
Το πολυτιμότερο αγαθό που ίσως έχουμε ως άνθρωποι, είναι η υγεία μας, ένας κοινωνικός τομέας ο οποίος απαιτεί συνεχείς προσπάθειες αναβάθμισης και εξέλιξης.
Κανένα σύγχρονο κράτος δεν μπορεί να διασφαλίσει το πολυτιμότερο αγαθό, την υγεία, χωρίς όμως να έχει επενδύσει στα Δημόσια Νοσηλευτήρια του.
Δυστυχώς, στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου, το οποίο χρονολογείται από το 1992, παρατηρούνται μεγάλες καθυστερήσεις και πιο συγκεκριμένα στην προώθηση εξεύρεσης λύσεων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέες παθογένειες χωρίς να επιλύονται οι παλιές.
Τα προβλήματα του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου είναι υπαρκτά, τα ζούμε, τα βλέπουμε και τα ακούμε καθημερινά, τόσο από το ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό, όσο και από τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ιδιαίτερα για τις παλιές μη αναβαθμισμένες του εγκαταστάσεις.
Δεν είναι δυνατόν να μην είναι επανδρωμένο από εντατικολόγο, να είναι υποστελεχωμένο τόσο από ιατρικό όσο και από νοσηλευτικό προσωπικό, να είναι το μοναδικό νοσοκομείο που εργάζεται με ένα τεχνολόγο-ακτινολόγο ιδιαίτερα την νυχτερινή βάρδια, όπως επίσης να παρατηρείται στο Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών έλλειψη κρεβατιών, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να νοσηλευτούν ασθενείς λόγω πληρότητας των κλινών.
Είναι έκδηλο, ότι υπάρχει διοικητική δυστοκία στην πρακτική εφαρμογή των αποφάσεων που λαμβάνονται σε επίπεδο Υπουργείου Υγείας, όπου σε κάποιες των περιπτώσεων δεν εφαρμόζεται ενιαία πολιτική, τα οποία είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι τη διαχείριση των δημοσίων Νοσηλευτηρίων την έχει ο ΟΚΥΠΥ.
Η συνεργασία της τοπικής αυτοδιοίκησης με τις οργανωμένες ομάδες των Επαγγελματιών Υγείας, γιατρών – νοσηλευτών και άλλων εργαζομένων στο νοσοκομείο, θα πρέπει να είναι στενή ώστε να ενισχυθεί η πίεση προς τον ΟΚΥΠΥ αλλά και στο Υπουργείο Υγείας.
Εν κατακλείδι, με τα λόγια, τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις δεν βλέπουμε λύσεις. Χρειάζονται πράξεις και πρέπει επιτέλους κάποιοι να το εμπεδώσουν καλά, ότι εμείς στην Πάφο δεν πρέπει να είμαστε δεύτερης κατηγορίας ασθενείς.