Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ευαγόρα Γιώργος Αντωνιάδης γεννήθηκε και μεγάλωσε την Πάφο. Άρχισε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία με τους μύρμηγκες, το 1976 έπαιξε το πρώτο του παιγνίδι στην πρώτη ομάδα του Ευαγόρα, ενώ σήμερα είναι ο πρόεδρος των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών του Ευαγόρα.
Στη συνέντευξη του στον «Αδέσμευτο» θυμάται τις ποδοσφαιρικές στιγμές της καριέρας του, συγκρίνει το ποδόσφαιρο του τότε με το σήμερα και συμβουλεύει του νέους ποδοσφαιριστές…
Πού γεννηθήκατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα το 1960 στην Πάφο, από μικρός μου άρεσε το ποδόσφαιρο για αυτό και από πολύ μικρή ηλικία, φοιτούσα τότε στο Δημοτικό σχολείο και άρχισα να ασχολούμαι σοβαρά με το ποδόσφαιρο. Τότε στην Πάφο υπήρχαν δυο ομάδες ο Ευαγόρας και ΑΠΟΠ. Το 1971 ο κ. Ανδρέας Ζαβρός αποφάσισε να κάμει μια ομάδα «τους μύρμηγκες» κάλεσε γύρω στους 60 με 70 μαθητές σχολείων της Πάφου που ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο και τελικά μείναμε γύρω στους 20 με 25 ποδοσφαιριστές και για 4 περίπου χρόνια δημιουργήσαμε μια πολύ καλή ομάδα με πολύ καλούς ποδοσφαιριστές όπως ο Δημητράκης Αγάς, ο Τούρος, ο Άδωνης, ο Βάκης Ευαγόρου και πολλοί άλλοι ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τους μύρμηγκες και ακολούθως συνέχισαν την πορεία τους είτε στον Ευαγόρα είτε στον ΑΠΟΠ.
Εσείς πότε αρχίσατε να παίζεται ποδόσφαιρο στις μεγάλες ομάδες;
Το 1976 έπαιξα το πρώτο μου παιγνίδι στην πρώτη ομάδα του Ευαγόρα, στην τιμητική της ΚΟΠ αφού κατά τη διάρκεια του αγώνα κτύπησε ο Γιαννάκης Ζάμπυρινης και ο προπονητής με έβαλε στο δεύτερο ημίχρονο να τον αντικαταστήσω. Κατάφερα μάλιστα να βάλω και τρία γκολ και να νικήσουμε με 3-0 τον ΑΠΟΠ, ένα παιγνίδι που έμεινε αξέχαστο σε εμένα και σε πολλούς άλλους φιλάθλους.
Σε πια θέση αγωνιζόσουν;
Αγωνιζόμουν για πολλά χρόνια στη θέση του σέντερ φορ όμως καθιερώθηκα ως αμυντικό χαφ μια θέση που μου άρεσε καλύτερα και νομίζω μου πήγαινε κιόλας αλλά κάθε φορά που η ομάδα κινδύνευε με έβαζαν να αγωνιστώ ως σέντερ φορ για να σκοράρω.
Ποιον από τους τότε συνάδελφούς σας ποδοσφαιριστές ξεχωρίσατε και με ποιο διατηρείται ακόμα και σήμερα σχέσεις;
Αδελφικός φίλος ήταν ο Δημητράκης Αγάς, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα όχι μόνο της Πάφου αλλά ολόκληρης της Κύπρου με τον οποίο διατηρούμε μέχρι τώρα μια πολύ καλή φιλία…
Ποιος αντίπαλος ποδοσφαιριστής σας δυσκόλευε;
Ήμουν πολύ δυνατός παίχτης και όλοι οι αντίπαλοι μου με δυσκόλευαν κατά τη διάρκεια του αγώνα, όμως και εγώ ήμουν αρκετά σκληρός και με δυνατά σωματικά προσόντα.
Ποιο θεωρείται ότι ήταν το καλύτερο γκολ στην καριέρα σας;
Νομίζω ότι ήταν το 1987-88 στον αγώνα Ευαγόρας -Ομόνοια που κερδίσαμε με 2-0 με ένα γκολ δικό μου και ένα του Τούρου και η ομάδα μας έμεινε στην πρώτη κατηγορία. Πολλά από τα τέρματα που έχω βάλει έφεραν και τη νίκη στην ομάδα μας.
Ποια ήταν η καλύτερη αλλά και η χειρότερη ποδοσφαιρική στιγμή της καριέρας σας;
Τον τότε καιρό οι ομάδες μας (Ευαγόρας και ΑΠΟΠ) η μια ανέβαινε κατηγορία και η άλλη έπεφτε. Οπότε όταν η ομάδα ανέβαινε κατηγορία ήταν από τις καλύτερες και όταν έπεφτε ήταν από τις άσχημες στιγμές της ποδοσφαιρικής μου καριέρας.
Υπήρξε στιγμή που να μετανιώσατε που ασχοληθήκατε με το ποδόσφαιρο;
Όχι σε καμία περίπτωση. Απεναντίας αν μπορούσα και σήμερα θα συνέχιζα το ποδόσφαιρο. Τον τότε καιρό ιδιαίτερα στην επαρχία μας που οι ομάδες αγωνίζονταν στο ΓΣΚ στο κέντρο της πόλης, το ποδόσφαιρο ήταν ιδιαίτερα αγαπητό και είχαμε αρκετούς φιλάθλους και ο κόσμος μας εκτιμούσε…