Τα παιδικά του χρόνια στον Πωμό, ο ξενιτεμός στην Αμερική και η πορεία του στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσα από μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη…
Από τον Ακριτικό Πωμό βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για αναζήτηση δουλειάς. Εργάστηκε σε εστιατόρια, έκανε τις δικές του επιχειρήσεις και μετά από οκτώ χρόνια επιστέφει για μόνιμη εγκατάσταση στην Κύπρο και αρχίζει να δραστηριοποιείται στο Λατσί. Ο Δήμαρχος Πόλεως Χρυσοχούς Γιώτης Παπαχριστοφή, δηλώνει στον «Αδέσμευτο» ότι δεν ήταν όνειρο του να γίνει Δήμαρχος, αλλά για να βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων της περιοχής που δραστηριοποιείται επαγγελματικά, αποφάσισε να διεκδικήσει μια θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Το 2006 απέτυχε να εκλεγεί, το 2011 εκλέγεται και αναλαμβάνει καθήκοντα αντιδημάρχου, ενώ το 2016 εκλέγεται Δήμαρχος χωρίς τη στήριξη κανενός κόμματος. Αποκαλύπτει μάλιστα, ότι θα διεκδικήσει και το 2024 τη δημαρχεία του μεγάλου πλέον Δήμου της Πόλης Χρυσοχούς «οφείλω να συνεχίσω την προσπάθεια που έχουμε ξεκινήσει για τον Δήμο και την ευρύτερη περιοχή να μην την αφήσω στη μέση…»
-Ήταν όνειρό σας να γίνετε Δήμαρχος;
Όχι ποτέ δεν ήταν όνειρο μου να γίνω Δήμαρχος. Το 2006 αποφάσισα να διεκδικήσω θέση δημοτικού συμβούλου, ωστόσο απέτυχα και το 2011 αποφάσισα να διεκδικήσω ξανά εκλογή και οι δημότες με εξέλεξαν με μεγάλο αριθμό ψήφων. Το τότε Δημοτικό Συμβούλιο με εξέλεξε αντιδήμαρχο και ως μέλος του Συμβουλίου είδα τα λάθη, τις παραλείψεις, τον τρόπο που λειτουργούσαν τα Δ/Σ τα προηγούμενα χρόνια και είναι για αυτό νομίζω πως η Πόλη Χρυσοχούς και η ευρύτερη περιοχή έμεινε πίσω. Για αυτό αποφάσισα το 2016 να διεκδικήσω τη Δημαρχεία, ώστε να προωθήσω τα πράγματα της περιοχής μας. Η περιοχή μας είναι μικρή, ο κόσμος μας γνωρίζει όλους και παρόλο που κανένα κόμμα δεν με στήριξε, κατάφερα να εκλεγώ Δήμαρχος.
-Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θέλετε να εμπλακείτε με τα κοινά;
Από το 1993 δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στο Λατσί και βλέποντας τις προοπτικές ανάπτυξης που έχει η περιοχή μας σε συνδυασμό με τις προσπάθειες που γίνονταν από τα προηγούμενα Δημοτικά Συμβούλια, οι οποίες δυστυχώς δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα ως προς την υλοποίηση μεγάλων αναπτυξιακών έργω και στην ανάπτυξη της περιοχής, αποφάσισα να διεκδικήσω εκλογή στο Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε να βοηθήσω την περιοχή μου να αναπτυχθεί και συνακόλουθα να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των δημοτών.
-Τα παιδικά σας χρόνια πώς ήταν;
Γεννήθηκα στον Πωμό απ΄ όπου κατάγονται και οι δυο μου γονείς και αποφοίτησα από το Δημοτικό Σχολείο της Κοινότητας μου και ακολούθως φοίτησα στο Γυμνάσιο-Λύκειο Πόλεως Χρυσοχούς απ’ όπου αποφοίτησα το 1980 και αμέσως κατατάγηκα στην Εθνική φρουρά όπου υπηρέτησα για 26 μήνες. Με την ολοκλήρωση της στρατιωτικής μου θητείας άρχισα να ψάχνω για εργασία, αφού η νοοτροπία ήταν ότι όποιος σπούδαζε δεν έβρισκε δουλειά για αυτό κι εγώ όπως και η πλειοψηφία των συμμαθητών μου τότε, δεν πήγαμε να σπουδάσουμε. Το 1984 αποφάσισα να πάω στην Αμερική για εργασία, όπου και παρέμεινα για 8 χρόνια. Αρχικά εργάστηκα σε εστιατόρια και στη συνέχεια με κάποιους συγγενείς έκαμα τις δικές μου επιχειρήσεις. Το 1990 αρραβωνιάστηκα και το 92 αποφάσισα να επιστρέψω στην Κύπρο για μόνιμη εγκατάσταση. Βρήκα χώρο στο Λατσί και από το 1993 ξεκίνησα να δραστηριοποιούμαι στην περιοχή.
-Ποιες είναι οι θύμισες από τα παιδικά σας χρόνια στον Πωμό, πώς ήταν η ζωή εκείνα τα χρόνια;
Ο Πωμός αν και ήταν απομακρυσμένο χωριό της επαρχίας, ήταν ένα μεγάλο και ζωντανό χωριό. Στο Δημοτικό σχολείο που δυστυχώς σήμερα έχει κλείσει, φοιτούσαμε τότε περί τα 130 παιδιά. Μεγαλώσαμε βοηθώντας τους γονείς μας στις γεωργικές τους ασχολίες και στα ζώα που η κάθε οικογένεια είχε στην αυλή της για κάλυψη των αναγκών της. Αν και τα χρόνια ήταν δύσκολα για τα παιδιά της ηλικίας μου, ήταν ευχάριστα και καλά και οι θύμισες τους σήμερα μας γεμίζουν με ενθουσιασμό και υπερηφάνεια. Ήταν χρόνια γεμάτα αγάπη και συνεργασία με τους γείτονες, τους φίλους και τους συγγενείς…
–Έχετε φίλους από τότε. Διατηρείτε φιλίες μέχρι και σήμερα με παλιούς συγχωριανούς και συμμαθητές;
Συνεχίζω να διατηρώ φιλικές σχέσεις με τους φίλους που είχα τότε στο Δημοτικό, αλλά και στο Γυμνάσιο, καθώς και με τους συγχωριανούς μου στο σύνολο τους, παρόλο που βρισκόμαστε εκτός χωριού πλέον.
-Στην Αμερική ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις αφού φύγατε από ένα μικρό χωριό και πήγατε σε μια μεγαλούπολη;
Όταν φεύγεις από ένα μικρό χωριό και πηγαίνεις σε μια μεγαλούπολη των εκατομμύριων όπως η Νεα Υόρκη, η διαφορά είναι πολύ μεγάλη και πολύ διαφορετική απ’ ότι συνηθίσαμε. Μόνο από το χωριό μου την περίοδο του 1980, βρίσκονταν στην Αμερική 40 περίπου άτομα, γιατί δεν υπήρχαν δουλειές στην Κύπρο. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η ταχύτητα στον τρόπο σκέψης, αλλά και της λειτουργίας. Ο ανταγωνισμούς ήταν μεγάλος και για να επιβιώσεις άπρεπε να δουλέψεις σκληρά.
Το ωράριο εργασίας ήταν 60 ώρες την εβδομάδα, δουλεύαμε σκληρά αλλά αμειβόμαστε. Η εμπειρία της Αμερικής με βοήθησε να δημιουργήσω τις δικές μου επιχειρήσεις στην Πόλη.
-Με τα καθήκοντα σας στη Δημαρχεία έχετε ελεύθερο χρόνο για τις επιχειρήσεις σας;
Πλέον δεν έχω σχεδόν καθόλου χρόνο για τις επιχειρήσεις μου που τις έχουν αναλάβει πλήρως η σύζυγος και ο γιος μου. Αποκλειστικά αφιερώνω τον χρόνο μου στον Δήμο Πόλεως Χρυσοχούς αφού και 24ωρες το 24ωρο να δουλεύεις δεν είναι αρκετό…
-Ποια είναι τα χόμπι σας;
Μου αρέσει πολύ η θάλασσα και το κολύμπι και τώρα το καλοκαίρι σχεδόν καθημερινά πάω για μια περίπου ώρα στη θάλασσα. Στον βαθμό που μου επιτρέπουν τα καθήκοντα μου, βοηθώ και το ποδοσφαιρικό σωματείο της ΕΝΑΔ Πόλεως Χρυσοχούς, αφού για αρκετά χρόνια ήμουν μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου.
-Πέρα από τα Διοικητικά έχετε άλλες σχέσεις με τον αθλητισμό;
Μου αρέσει ο αθλητισμός και μικρός είχα πάρει κύπελλο στα 100 μέτρα στο κολύμπι, ενώ όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό σχολείο διακρίθηκα στο άλμα εις μήκος.
–Ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος που επισκέπτεστε τακτικά;
Ιδιαίτερα αγαπημένο μέρος είναι η περιοχή από τα Λουτρά της Αφροδίτης μέχρι και το χωριό μου τον Πωμό και το λιμανάκι στο Λατσί, μια πανέμορφη περιοχή που την επισκέπτονται καθημερινά δεκάδες ντόπιοι και ξένοι.
-Θα μπορούσατε να ζήσετε μακριά από την Πόλη;
Όχι και το 1990 όταν αποφάσισα να επιστρέψω από την Αμερική, είχα πει πως εάν δεν καταφέρω να δραστηριοποιηθώ επαγγελματικά σε αυτή την περιοχή θα επέστρεφα στη Νέα Υόρκη. Η Πόλη είναι μια περιοχή που με ελκύει και είμαι πολύ ευχαριστημένος που ζω σε αυτή την πανέμορφη περιοχή.
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα στην περιοχή σας;
Το μεγαλύτερο μας πρόβλημα σήμερα είναι η έλλειψη θέσεων εργασίας με αποτέλεσμα κυρίως οι νέοι της περιοχής μας να αναγκάζονται να φύγουν όπως και εγώ τότε για αναζήτηση δουλειάς. Πρέπει να γίνουν έργα υποδομής ώστε να ανοιχθούν θέσεις εργασίας.
-Οι σχέσεις σας με τους δημότες ποιες είναι;
Πιστεύω ότι είναι αρκετά καλές, αρκετοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι γίνονται καλά πράγματα στην περιοχή μας, όμως υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι δεν γίνεται τίποτα. Νιώθω ήσυχος με τη συνείδηση μου γιατί κάνω ότι μπορώ για να βοηθήσω την περιοχή, χωρίς σκοπιμότητες και ευτυχώς τα τελευταία χρόνια έχουμε καταφέρει να υλοποιήσουμε αρκετά πράγματα για την περιοχή μας.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το σημαντικότερο έργο που γίνεται στην περιοχή σας;
Το σημαντικότερο έργο που θα βοηθήσει πολύ την περιοχή μας είναι ο αυτοκινητόδρομος Πάφου – Πόλεως που και με τη δική μας πίεση, βρίσκεται τμηματικά σε εξέλιξη, η επέκταση του λιμανιού στο Λατσί, η ανάπλαση των πλατειών σε Πόλη Χρυσοχούς και Προδρόμι και τα έργα για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων.
-Η Πόλη Χρυσοχούς είναι ένα μεγάλο χωριό ή ένας μικρός σύγχρονος Δήμος;
Ο Δήμος Πόλεως Χρυσοχούς, με τη μεγάλη του ιστορία και παράδοση έπρεπε να ήταν ένας μεγάλος Δήμος. Δυστυχώς όμως τα τελευταία 50 χρόνια δεν έχουμε κάμει όλα όσα έπρεπε να κάνουμε με αποτέλεσμα να ονομαζόμαστε Δήμος αλλά στη συμπεριφορά των κατοίκων να είμαστε Χωριό, και εδώ πρέπει να πω ότι έχουμε ευθύνη και εμείς που για πολλά πράγματα δεν τους αναγκάζουμε να αποκτήσουν τη σχετική νοοτροπία.
Με την πρόσφατη ψήφιση της μεταρρύθμισης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τη συνένωση 13 κοινοτήτων στο Δήμο, μπορεί να δημιουργηθεί ένας ισχυρός Δήμος, αφού θα αποτελεί το μεγαλύτερο σε έκταση Δήμο της επαρχίας Πάφου, ίσως και παγκύπρια.
Χρειάζεται να συνεχίσουμε με πνεύμα συνεργασίας και συλλογικότητας με όλες τις κοινότητες, ώστε να πετύχουμε τη δημιουργία ενός ισχυρού Δήμου και να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών, όσων εμπιστεύτηκαν το Δήμο μας για την επίτευξη αυτού του δύσκολου αλλά και συνάμα πολλά υποσχόμενου εγχειρήματος.
-Που αποδίδετε εσείς προσωπικά τη μεγάλη επισκεψιμότητα της περιοχής κατά τους καλοκαιρινούς μήνες;
Η ομορφιά της περιοχής μας σε σύγκριση με τις άλλες επαρχίες είναι ασύγκριτη. Η Πόλη Χρυσοχούς, είναι η πιο όμορφη περιοχή ανά το παγκύπριο και αγαπημένος προορισμός για τους Κύπριους. Μειονέκτημα της περιοχής, η έλλειψη τουριστικών κλινών.
–Έχετε άλλα δυο χρόνια στο τιμόνι του Δήμου, έχετε πάρει τις αποφάσεις σας, θα επαναδιεκδικήσετε εκλογή, θέλετε να γίνεται ο πρώτος Δήμαρχος του Δήμου Πόλεως Χρυσοχούς με τη νέα του μορφή;
Είναι νωρίς ακόμα για να ανακοινώσω τις οποιεσδήποτε αποφάσεις, όμως η παρότρυνση αρκετών συμπολιτών μου, είναι ότι οφείλω να συνεχίσω την προσπάθεια που έχουμε ξεκινήσει για τον Δήμο και την ευρύτερη περιοχή να μην την αφήσω στη μέση. Αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς πιστεύω ότι θα είμαι υποψήφιος το 2024 για τη δημαρχεία του μεγάλου Δήμου της Πόλης Χρυσοχούς. Ήταν όραμα μου να έρθουν και οι κοινότητες στον Δήμο και όλοι μαζί να συναποφασίζουμε για την περιοχή μας…
-Κλείνοντας ποιο είναι το μήνυμα σας για τους κατοίκους της Πόλης;
Η Πόλη Χρυσοχούς προχωρά, δημιουργούμε μέλλον και ελπίδα και καλούμε τους επιχειρηματίες να έρθουν και να επενδύσουν στην περιοχή μας που θα αλλάξει προς το καλύτερο…
ΕΝΘΕΤΑ:
“Η εμπειρία της Αμερικής με βοήθησε να δημιουργήσω τις δικές μου επιχειρήσεις στην Πόλη…”
“Το μεγαλύτερο μας πρόβλημα σήμερα είναι η έλλειψη θέσεων εργασίας με αποτέλεσμα κυρίως οι νέοι της περιοχής μας να αναγκάζονται να φύγουν όπως και εγώ τότε για αναζήτηση δουλειάς. Πρέπει να γίνουν έργα υποδομής ώστε να ανοιχθούν θέσεις εργασίας…”
“Δυστυχώς όμως τα τελευταία 50 χρόνια δεν έχουμε κάμει όλα όσα έπρεπε να κάνουμε με αποτέλεσμα να ονομαζόμαστε Δήμος αλλά στη συμπεριφορά των κατοίκων να είμαστε Χωριό…”
“Μεγαλώσαμε βοηθώντας τους γονείς μας στις γεωργικές τους ασχολίες και στα ζώα που η κάθε οικογένεια είχε στην αυλή της για κάλυψη των αναγκών της