Εικόνες του χτες που μας κάνουν να νοσταλγούμε την μικρή κοινωνία της υπαίθριας Δημοτικής Αγοράς της Πάφου…
Η Δημοτική αγορά, το Παντοπωλείο Πάφου, χτίστηκε το 1920.
Στο κέντρο της Πάλιας Πόλης στην οδό Πετράκη Μιλτιάδου, κτυπούσε τα προηγούμενα χρόνια η καρδιά της Πάφου καθημερνά και κυρίως κάθε Σάββατο που οι κάτοικοι της Πόλης αλλά και των χωριών, την επισκέπτονταν για τα απαραίτητα ψώνια της εβδομάδας από τους παραγωγούς που έφταναν από νωρίς τα χαράματα με τα ολόφρεσκα και αυθεντικά προϊόντα τους.
Ολόφρεσκα φρούτα και λαχανικά, όσπρια, λάδι, αυγά, ακόμα και κοτόπουλα και οτιδήποτε άλλο παράγεται στην Παφίτικη γη σε καλάθια αρχικά και ακολούθως σε πλαστικά κιβώτια από τους ίδιους τους παραγωγούς στο εξωτερικό της Δημοτικής Αγοράς, με τους πολίτες να διαλέγουν και να ψωνίζουν οτιδήποτε χρειάζονταν για το τραπέζι του Σαββατοκύριακου αλλά και ολόκληρης της εβδομάδας.
Ψάρια και κρεατικά ήταν στο εσωτερικό της αγοράς και εκεί ο κάθε καταναλωτής είχε τον «δικό» του άνθρωπο που εμπιστευόταν για τις αγορές του.
Γνωστές, αυθεντικές φιγούρες της Κύπρου, χαμογελαστά πρόσωπα και κοινωνικές συναναστροφές, χρώματα, ήχοι, μυρουδιές και γεύσεις βγαλμένα από τα σπλάχνα της Παφίτικης γης, ποτισμένα με τον ιδρώτα των ανθρώπων της.
Και ποιος δεν νοσταλγεί αυτές τις όμορφες εικόνες, τους γνήσιους ανθρώπους και τα αυθεντικά προϊόντα που πλέον δεν μπορείς να βρεις πουθενά.
Τις ταλαιπωρημένες αλλά χαμογελαστές γριούλες που καθόντουσαν υπομονετικά πίσω από τους πάγκους τους διαλαλώντας την πραμάτεια τους και προσκαλώντας σε να δοκιμάσεις.
Εικόνες που χάθηκαν μαζί με το αυθεντικό, το γνήσιο που αναζητούμε όλοι απεγνωσμένα, αυτό εξ’ άλλου που και οι ίδιοι οι τουρίστες της πόλης μας, χαιρόντουσαν και αναζητούν σε κάθε ταξίδι τους στην Πάφο.
Όλα αυτά έχουν αντικατασταθεί από μάρμαρο και μέταλλο, από μια ερημωμένη και αφιλόξενη πλατεία, που σε τίποτα δεν θυμίζει την πολύβουη υπαίθρια αγορά της Πάφου.
Δίπλα στο παντοπωλείο λειτουργούσε και το μπακάλικο του Σαββάκη όπου ο καταναλωτής μπορούσε να προμηθευτεί ότι δεν έβρισκε στην αγορά…