ΓΡΑΦΕΙ ΚΩΣΤΑΣ ΝΑΝΟΣ
Πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 49χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και άλλα 39 από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους από τον Ραούφ Ντεκτάς. Στην περίπτωση του Πολυτεχνείου τιμώνται οι φοιτητές που εξεγέρθηκαν κατά της Χούντας των συνταγματαρχών ενώ στην περίπτωση της ανακήρυξης καταδικάζονται οι παράνομες ενέργειες των κατοχικών αρχών. Το νήμα που συνδέει τις δύο επέτειους είναι η σχέση της Χούντας με το πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή που είχε ως επακόλουθο την ανακήρυξη του ψευδοκράτους.
Χρονικά οι δύο επέτειοι έχουν απόσταση 10 χρόνων όμως ημερομηνιακά έχουν διαφορά μόνον δύο μέρες και συνήθως γίνονται ταυτόχρονες εκδηλώσεις όπως για παράδειγμα οι πορείες των μαθητών για να τιμήσουν την εξέγερση και να καταδικάσουν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Όσο και αν η χρονική απόσταση από ένα γεγονός επιτρέπει καλύτερη ανάγνωση και ανάλυση στον τόπο μας συμβαίνει το αντίθετο. Για την εξέγερση του Πολυτεχνείου έχουν ειπωθεί σχεδόν όλα και έχει φωτιστεί κάθε πτυχή σε ότι αφορά τους παράγοντες που συνέβαλαν στην εξέγερση την απήχηση που αυτή είχε και τα γεγονότα που δρομολόγησε μέχρι την μεταπολίτευση και αργότερα μέχρι το τέλος το δεκαετίας του 70. Για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους σε ότι αφορά τις συνέπειες που αυτό είχε γενικότερα στην υπόθεση του Κυπριακού ακόμη ψαχνόμαστε.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει επίσημη αναγνώριση φαίνεται ότι προκαλεί εφησυχασμό στην πολιτική ηγεσία του τόπου. Από το 1983 μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πάρα πολλά και είναι πολιτική μυωπία να παραγνωρίζονται οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν. Όσο και αν βολεύουν ή να χαϊδεύουν αυτιά τα συνθήματα που ακούγονται σε κάθε επέτειο καταδίκης του ψευδοκράτους η πραγματικότητα είναι ότι εδραιώνεται. Όπως και η τουρκική κατοχή ενισχύεται και οι κατεχόμενες περιοχές μετατρέπονται σε μια προέκταση των τουρκικών εδαφών. Αυτοί που γεννήθηκαν το 1983 είναι σήμερα σχεδόν40 χρονών και αυτοί όπως και τα παιδιά τους δεν γνώρισαν τίποτε άλλο. Οι γενεές που είχαν κάποιες μνήμες από την συμβίωση με τους Ελληνοκύπριους έχουν φύγει πλέον.
Όσοι τ/κ απόμειναν ακόμη εν ζωή στα κατεχόμενα είναι ηλικιωμένοι. Το νήμα που συνέδεε τις δύο κοινότητες έχει χαθεί. Η μη αναγνώριση του ψευδοκράτους δεν είναι παρηγοριά και δεν δικαιώνει κανέναν. Αντίθετα κάθε χρόνος που προστίθεται δίχως λύση εδραιώνει το ψευδοκράτος και ενισχύει την κατοχή και την διχοτόμηση. Η φετινή επέτειος ανακήρυξης του ψευδοκράτους βρίσκει το Κυπριακό την πιο δεινή θέση που βρέθηκε από το 1974. Η κατοχική δύναμη έχει καταστεί πιο επιθετική από ποτέ, επιβάλλοντας νέα τετελεσμένα επί του εδάφους. Η τουρκοκυπριακή ηγεσία Τατάρ αξιώνει προκλητικά τη λύση δύο κρατών και η διεθνή κοινότητα όχι μόνο δεν επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία, αλλά αναβαθμίζει συνεχώς τη γεωπολιτική της σημασίας. Αν σε αυτά προστεθεί και η απουσία οποιασδήποτε κινητικότητας ή διαπραγματεύσεων τότε διαμορφώνεται ολόκληρη η εικόνα για την φάση που διανύουμε και αναδεικνύονται οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν.