Friday, March 29, 2024
17.9 C
Paphos

Ακολουθήστε μας:

ΑρχικήΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣΣυνέντευξη: Γιαννάκης Ομήρου: Η πολιτική με συνάντησε στις διαδηλώσεις και στα κελιά...

Συνέντευξη: Γιαννάκης Ομήρου: Η πολιτική με συνάντησε στις διαδηλώσεις και στα κελιά του αστυνομικού σταθμού Πάφου…

Share

Άγνωστες πτυχές της σύγχρονης ιστορίας μας που έζησε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του “ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ”…
Η ιστορία συνεχίζει να γράφεται στο πολύπαθο νησί μας, και η ταραχώδης περίοδος που άρχισε τις τελευταίες δεκαετίες συνεχίζεται…

Ο Αδέσμευτος, συνομίλησε για μια ώρα περίπου με έναν εκ των πρωταγωνιστών της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας τον συμπολίτη μας πρώην Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων Γιαννάκη Ομήρου, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του “ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ” που θα παρουσιαστεί σε ειδική εκδήλωση την Τετάρτη 15 Ιουνίου και ώρα 7:30 μ.μ. στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις. Συναντηθήκαμε μαζί του τη Δευτέρα στο πολιτικό γραφείο που διατηρεί στο κέντρο της Πάφου και μας υποδέχτηκε με τη χαρακτηριστική απλότητα και πραότητά του αφού ο Γιαννάκης Ομήρου ποτέ δεν μεγαλοπιάστηκε, ούτε όταν έγινε βουλευτής, ούτε ως Πρόεδρος κόμματος (ΕΔΕΚ), ούτε ακόμα και όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Βουλής. Στα μάτια κάθε Κύπριου πολίτη άλλωστε, ο Γιαννάκης Ομήρου φαντάζει ως ένας από τους λίγους πολιτικούς που έφυγε αλώβητος (ο ίδιος λέει ότι ποτέ δεν έφυγε-και ότι την πολιτική δεν τη διάλεξε απλά συναντήθηκε μαζί της) από τον Αρμαγεδώνα των σκανδάλων που έπληξε τους πολιτικούς του τόπου μας.

-«Καταγραφή»: Ένα βιβλίο διήγηση της πολιτικής σας διαδρομής, εν είδει αυτοβιογραφίας, τι σας οδήγησε στη συγγραφή του;

Θεώρησα ότι ήταν μια οφειλή, μια υποχρέωση, προς τους πολίτες μετά από μια μακρόχρονη παρουσία στον δημόσιο βίο, να καταγράψω ως αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς αλλά και ως συμμέτοχος γεγονότων, επιτευγμάτων παραλήψεων αυτής της μακράς μου πολιτικής διαδρομής. Προφανώς χωρίς υποπέσω στον πειρασμό συγγραφής ιστορίας. Καταγράφω γεγονότα, συνομιλίες, συναντήσεις που αφορούν συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, καταβάλλοντας προσπάθεια να είμαι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός προκειμένου οι αναγνώστες να διαμορφώσουν τη δική τους άποψη και κρίση για αυτά τα γεγονότα.

-Το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα που κρατάει πολύ πάνω από μισό αιώνα και επειδή το βιβλίο σας περιέχει και το στοιχείο της αυτοβιογραφίας, πώς ζούσατε όλες αυτές τις εξελίξεις ως παιδί;

Το βιβλίο ξεκινά από τα παιδικά μου χρόνια τα οποία συμπίπτουν με τον αντιαποικιακό αγώνα 55-59 και οι μνήμες είναι καταγεγραμμένες στο μυαλό και στην ψυχή μου. Ήταν η εποχή των διαδηλώσεων της μαθητιώσας νεολαίας (στο Δημοτικό ακόμα εγώ) εναντίον της αποικιοκρατίας, υπέρ του αγώνα της ΕΟΚΑ και καταγράφω αυτές τις σκηνές. Μαθητές του Δημοτικού Σχολείου παρελαύναμε στους κεντρικούς δρόμους της Κάτω Πάφου μπροστά η γαλανόλευκη και βεβαίως καταγράφω και ένα ιστορικό γεγονός που αφορά την οικογένειά μου. Όταν η μητέρα που εγκυμονούσε τον αδερφό μου Σωτήρη και θα έπρεπε να έρθει γυναικολόγος για τη γέννα, επειδή υπήρχε το λεγόμενο κέρφιου (δηλαδή κατ’ οίκον περιορισμός) από τους Άγγλους, χρειάστηκε να ειδοποιηθούν οι αποικιοκρατικές αρχές, για να μεταφέρει τον γυναικολόγο Αντωνάκη Σωτηριάδη στο σπίτι μας και θυμάμαι αυτό το χαρακτηριστικό συμβάν της μεταφοράς του γιατρού με λαντρόβερ στο σπίτι μας για να διενεργήσει τον τοκετό.

-Είχατε συναίσθηση τότε της πολιτικής χροιάς όλων αυτών των γεγονότων;

Ε, νομίζω όχι αλλά ήταν συνειδητή η συμμετοχή σε αυτό που είχε συνεπάρει τον Κυπριακό Ελληνισμό και τη μαθητιώσα νεολαία. Συνεπώς η συμμετοχή σε εκείνες τις πρώτες εκδηλώσεις ήταν μια συμπόρευση και συμμετοχή σε κάτι που συνάρπαζε τον Κυπριακό Ελληνισμό.

-Πότε αρχίσατε να συνειδητοποιείστε πολιτικά και να παίρνετε μια κατεύθυνση;

Την ταραγμένη δεκαετία του 1960, όντας μαθητής στο ιστορικό Πρώτο Γυμνάσιο Πάφου, είχαμε συμμετοχή σε διαδηλώσεις για υποστήριξη του Προέδρου μακαρίου ο οποίος ήδη εβάλλετο από τα Εθνικά δήθεν ενωτικά στοιχεία, τα οποία αργότερα οδήγησαν στην μεγάλη καταστροφή με το πραξικόπημα. Είχαμε ακόμα συνειδητοποιήσει ότι η Χούντα στην Ελλάδα το 1967, επρόκειτο να οδηγήσει το λιγότερο σε περιπέτειες τον Κυπριακό Ελληνισμό και την Κυπριακή Δημοκρατία και θυμάμαι και το καταγράφω στο βιβλίο ότι όταν υπήρξε το κίνημα του ναυτικού και στη συνέχεια το λεγόμενο κίνημα του βασιλιά, βγήκαμε στους δρόμους της Πάφου για να υποστηρίξουμε την επάνοδο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

«Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας κατά την περίοδο 1969-70, διαπίστωσα ιδίοις όμμασι την επερχόμενη λαίλαπα, γιατί μέσα στο ΚΕΝ Πάφου που εκπαιδεύτηκα, επικρατούσε πραγματικά ένας φασισμός.

Το γεγονός ότι ήταν επιτρεπτό στους Έλληνες αλλά και Κύπριους αξιωματικούς να εξυβρίζουν τον Μακάριο που ήταν ο Πρόεδρος του κράτους το οποίο υποτίθεται ότι υπηρετούσαν, έδειχνε πόσο είχε δηλητηριαστεί όχι μόνο η Εθνική Φρουρά, αλλά δυστυχώς και η δημόσια υπηρεσία και τα εκπαιδευτήρια.»

-Άρα, ήσασταν ήδη υποψιασμένος για το τι θα αντιμετωπίσετε, όταν φύγατε για σπουδές στην Αθήνα…

Είχα πλήρη συνείδηση όταν πήγαινα στην Αθήνα το Φθινόπωρο του 1970, ότι υπήρχε μια στρατιωτική δικτατορία, ότι αυτή η δικτατορία υπονόμευε τον πολιτειακό και δημοκρατικό ιστό της Κυπριακής Δημοκρατίας και έτσι, αμέσως συμπορεύτηκα με το Δημοκρατικό Κυπριακό Φοιτητικό Κίνημα το οποίο αντιτασσόταν στην τότε ουσιαστικά διορισμένη από τη χούντα διοίκηση της ΕΦΕΚ Αθηνών και αργότερα συμμετείχα το 1972-73 στο Ελληνικό Αντιδικτατορικό Φοιτητικό Κίνημα, με την κατάληψη της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα την εξέγερση του Πολυτεχνίου.

-Και έρχεστε στην Κύπρο, όπου έχετε ενεργό ρόλο στην αντίσταση κατά του προδοτικού πραξικοπήματος. Ποια είναι η δική σας μαρτυρία για το έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος του λαού μας;

Στην Πάφο, η οργάνωση η οποία εκείνη την εποχή συσπείρωνε τις λεγόμενες Μακαριακές Δυνάμεις από την Κεντροδεξιά μέχρι την Αριστερά, ήταν η Ένωση Αγωνιστών Πάφου υπό τον Μίκη Τεμπριώτη. Έτσι, συμμετείχαμε στην Ένωση Αγωνιστών Πάφου στο τμήμα τύπου, μαζί με τον αδελφό μου Αντρέα τον Τάκη Γεωργιάδη και τον Ανδρέα Ονουφρίου, στο οποίο συντάσσαμε διάφορα κείμενα τα οποία βεβαίως, περνούσαν από την έγκριση του Μίκη ο οποίος τα διαμόρφωνε γιατί ήθελε πάντα να θέτει τη δική του σφραγίδα…

-Πότε άρχισε δηλαδή αυτή η δράση;

Εγώ τελείωσα τις σπουδές μου τον Δεκέμβριο του 1973 και γύρισα στην Κύπρο, άρα από τον Ιανουάριο του 1974, μέχρι το πραξικόπημα. Με την εκδήλωση του πραξικοπήματος ήταν φυσικό να αποταθούμε στον ηγέτη της Ένωσης Αγωνιστών. Πήγαμε στο σπίτι του και μας έδωσε οδηγίες να πάμε αμέσως στο εργαστήριο του Νίκου Νικολαΐδη όπου θα λειτουργούσε ραδιοσταθμός για να κάνουμε εκφωνήσεις. Πρόκειται βεβαίως για τον ερασιτεχνικό ραδιοσταθμό, ο οποίος αργότερα ενώθηκε με τον υποσταθμό του ΡΙΚ στον Κόλπο των Κοραλλίων και αργότερα μετέδωσε το διάγγελμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, διαψεύδοντας τη Χούντα που έλεγε ότι είναι νεκρός… (η δε ιστορία του διαγγέλματος είναι γνωστή πλέον σε όλους). Όταν δε ακούσαμε το βράδυ το BBC να μεταδίδει αυτούσιο το διάγγελμα του Μακαρίου που είχαμε μεταδώσει κυριολεκτικά πανηγυρίζαμε μέσα στο μικρό εργαστήριο του Νίκου Νικολαΐδη γιατί τότε καταλάβαμε τι ρόλο διαδραμάτισε αυτό το ταπεινό οχυρό ελευθερίας και αντίστασης, το οποίο όμως δυστυχώς δεν ήταν αρκετό, αφού τις επόμενες ημέρες επικράτησαν οι πραξικοπηματίες με την εθνική φρουρά και τους Εοκαβητατζήδες και μπήκαν και στη δική μας πόλη οι οχτροί, επιβάλλοντας τη βία του φασισμού…

«Για να φανταστείτε το μέγεθος της προδοσίας, είμασταν έφεδροι στρατιώτες και επανδρώναμε φυλάκια της Εθνικής Φρουράς στα παράλια της Πάφου για αποτροπή τυχόν επέκτασης της εισβολής και στην Πάφο, και γνωστοί Εοκαβητατζήδες της Πάφου, με συνέλαβαν κι εμένα και άλλους και μας μετέφεραν στον κεντρικό αστυνομικό σταθμό Πάφου όπου κρατήθηκα για τρεις μέρες και υποβλήθηκα σε ανάκριση, σε ξυλοδαρμούς.»

-Τι σας ρωτούσαν;

Ερωτήσεις όπως σε ποια Μακαριακή οργάνωση ανήκα, τι είδους οπλισμό κατέχω και τέτοιου είδους χαζές ερωτήσεις και βεβαίως ο ανακριτής, γνωστός Παφίτης, μου είπε ότι εμείς αγωνιζόμαστε για την ένωση και του είπα ότι… (είχα το θράσος να του πω) αυτό που πετύχατε είναι να ενώσετε την Κερύνεια (γιατί μιλάμε για την περίοδο μεταξύ πρώτης και δεύτερης εισβολής οπόταν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει μόνο την Κερύνεια) με την Τουρκία. Και η απάντηση ήρθε από κάποιον που περνούσε έξω από το ανακριτήριο, (γνωστό Παφίτη) και ήταν μια ωμή επίθεση με άγριο ξυλοδαρμό και με φωνές «ρε δηκιγορούι άνοιξεν πολλά το στόμαν σου»…

Αδικαίωτοι

-Τι συναισθήματα σας άφησε όλη αυτή η κατάσταση που βιώσατε το 1974;

Είναι τα συναισθήματα κάθε Έλληνα Κύπριου που βίωσε στο πετσί του την προδοσία που μας οδήγησε στο Τουρκοφόρο πραξικόπημα της 20ης Ιουλίου και βεβαίως το χρέος να προασπίσουμε τη Δημοκρατία, να τιμωρηθούν οι ένοχοι της προδοσίας και στην Αθήνα και στη Λευκωσία και ο αγώνας για απελευθέρωση της Κύπρου από την Τουρκική μπότα. Γι’ αυτό πήγα ξανά στην Αθήνα μετά την απόλυσή μου από την εφεδρεία στην Εθνική Φρουρά και οργανώσαμε εκεί σε μια συγκλονιστική περίοδο για την Ελλάδα (ήταν η περίοδος της μεταπολίτευσης) και το κυπριακό ήταν το κορυφαίο θέμα. Μια περίοδος εν δυνάμει επαναστατική, με τη νεολαία ιδιαίτερα την φοιτητιώσα στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων για την τιμωρία της Χούντας, εκείνη την περίοδο υποδεχτήκαμε και τον μακάριο ο οποίο γύρισε στην Κύπρο στις 7 Δεκεμβρίου του 1974. Προηγουμένως στάθμευσε στην Αθήνα και σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση στο σύνταγμα, απηύθυνε ομιλία σε μια λαοθάλασσα, όμως δυστυχώς όλα αυτά δεν δικαιώθηκαν υπό την έννοια τουλάχιστον της τιμωρίας των ενόχων που και αυτό είναι κάτι που επίσης καταγράφω στο βιβλίο με μεγάλη πικρία. Ότι δηλαδή ενώ, η Χούντα τιμωρήθηκε για την 21η Απριλίου του 1967 και για την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, δεν δικάστηκε για το κορυφαίο έγκλημα εις βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού και αυτό είναι ένα μελανό στίγμα για την Ελλαδική πολιτική ηγεσία μετά το 1974.

-Η έλευση των S300 στην Κύπρο, και η μεταφορά τους στην Ελλάδα είναι ένα θέμα για το οποίο λέγονται πολλά. Εσείς ως υπουργός Άμυνας τότε ζήσατε από πρώτο χέρι την όλη υπόθεση. Ποια τελικά είναι η αλήθεια και ήταν η ακύρωση της έλευσης τους αυτή που σας οδήγησε να δηλώσετε παραίτηση;

Σίγουρα αυτοί ήταν οι λόγοι που υπέβαλα την παραίτηση μου για λόγους συνέπειας και αξιοπιστίας. Στο βιβλίο πιστεύω ότι καταγράφω εντελώς αντικειμενικά και αμερόληπτα όλα τα γεγονότα που οδήγησαν στην ακύρωση της έλευσης και εγκατάστασης στην Κύπρο του Ρωσικού πυραυλικού συστήματος S300. Αλλά και τις αθέατες ή ορατές συνομωσίες, το όργιο κατασκοπίας που αναπτύχθηκε εκείνη την περίοδο με πρωταγωνιστές τους Βρετανούς για να αποτρέψουν την έλευση στην Κύπρο των Ρωσικών πυραύλων, τις αφόρητες πιέσεις που ασκήθηκαν από πολλές πλευρές με πρωταγωνιστές πάντα του βρετανούς αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και το Ισραήλ. Κάθε εβδομάδα είχα στο γραφείο μου τον Βρετανό Ύπατο Αρμοστή να μου ασκεί πιέσεις και με δήθεν συμβουλευτικό τόνο ότι δήθεν η έλευση των πυραύλων θα παρεμπόδιζε την Ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου, των Ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της Κυπριακής Δημοκρατίας και ότι θα προκαλούσε την Τουρκία με πιθανή στρατιωτική δράση εναντίον της Κύπρου. Αυτό οδήγησε δυστυχώς την τότε Ελληνική κυβέρνηση, όπως περιγράφω στις συναντήσεις που είχαμε στις 27 Αυγούστου και 27 Νοεμβρίου, να τοποθετηθεί απροκάλυπτα εναντίον της υλοποίησης του συμβολαίου αγοράς και εγκατάστασης του συστήματος στην Κύπρο και παρά την αρχική αντίσταση του Προέδρου Κληρίδη στην προτροπή του Έλληνα Πρωθυπουργού για ματαίωση της έλευσης των πυραύλων στην Κύπρο, τελικά αποφάσισε για να μην συγκρουστεί με την Ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει το βάρος της ευθύνης, για εκείνη την απόφαση.

Σχέδιο Ανάν

Ο κ. Ανάν αναφέρθηκε εκτενώς στα όσα διαδραματίστηκαν κατά την υποβολή του σχεδίου Ανάν και τις δραματικές συνθήκες ως απότοκο της απόρριψης του, Στάθηκε στο γεγονός ότι ήταν ο μόνος που ήγειρε επιφυλάξεις εκ των προτέρων και το μεγάλο σφάλμα στη διαχρονική διαχείριση του Κυπριακού, να συζητάμε με τους Τουρκοκυπρίους αντί με την Τουρκία, καθώς το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής δηλαδή παραβίασης του διεθνούς δικαίου. Θυμάται χαρακτηριστικά τον αείμνηστο μόνιμο αντιπρόσωπο της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη Ζήνωνα Ρωσσίδη, ο οποίος από το 1982 του είχε πει ότι: «Από τη στιγμή που ο φίλος μου ο Μακάριος αποφάσισε να δεχτεί συνομιλίες διακοινοτικές όλοι αυτοί που βλέπεις εδώ μέσα δεν ενδιαφέρονται. Αυτοί ενδιαφέρονται όταν υπάρχει παραβίαση του διεθνούς δικαίου…»
Αναφέρεται ακόμα στις δραματικές συναντήσεις με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν.

-Φτάνοντας όμως στο τέλος της συνέντευξης ρωτάμε τον κ. Ομήρου εάν έχει οποιεσδήποτε άλλες πολιτικές φιλοδοξίες;

Τι σημαίνει πολιτικές φιλοδοξίες; Ξέρετε εγώ δεν μπήκα στην πολιτική. Δεν μπήκα για να γίνω πολιτικός καριέρας. Η πολιτική με συνάντησε κατά κάποιο τρόπο. Με συνάντησε στις διαδηλώσεις στην Αθήνα με το Ελλαδικό και Κυπριακό φοιτητικό κίνημα, με συνάντησε στην αντίσταση στο πραξικόπημα, στα κελιά του κεντρικού αστυνομικού σταθμού της Πάφου για την αντίστασή μου στο πραξικόπημα… αυτός ήταν ο βασικός λόγος της ενασχόλησής μου με την πολιτική. Αυτό τον ρόλο συνεχίζω να τον διαδραματίζω. Είμαι παρόν, είμαι μέτοχος διατυπώνω τις απόψεις μου, τις ανησυχίες μου, προτείνω λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου και του λαού αλλά κυρίως για το εθνικό μας θέμα… Συνεπώς εδώ είμαι, σε αυτή τη γραμμή, σταθερά και αμετακίνητα…

Ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής σήμερα, μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Πάφου και Λευκωσίας όπου διατηρεί πολιτικά γραφεία, στα οποία όπως μας είπε συναντά φίλους και συνεργάτες, προσπαθώντας να είναι ενήμερος και παρεμβατικός με αρθρογραφία και δηλώσεις σε ότι αφορά τις εξελίξεις. Ο κ. Ομήρου παρά το γεγονός ότι δεν κατέχει κανένα πολιτειακό αξίωμα πιστεύει ότι και να ήθελε δεν θα μπορούσε να είναι απών στο θέμα της επιβίωσης της πατρίδας μας και του λαού της.

Κάντε Follow ή Like στη σελίδα μας στο Facebook (πατώντας στο παρακάτω εικονίδιο) για να παρακολουθείτε τις δημοσιεύσεις του Cosmos News

Share

Share

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
- Advertisment -

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Custom Ad 1

Cosmos News

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται!