Η πορεία του στη μουσική η οποία σημάδεψε και τη ζωή του μέσα από την εξομολόγησή του στον “Αδέσμευτο”…
Ο Σωτήρης Καραγιώργης εκπαιδευτικός, μουσικοσυνθέτης και ιδρυτής του Μουσικού ομίλου Πάφου, ανοίγει την καρδιά του στον Αδέσμευτο. Μας υποδέχθηκε στο σπίτι του στο κέντρο της Πόλης και μας εξομολογήθηκε ότι έμαθε από μόνος του να παίζει μπουζούκι και λαούτο, ενώ σπούδασε μουσική με την ευχή της μάνας του, αφού ο πατέρας του ήθελε να σπουδάσει ηλεκτρονικά στην Σιβιτανίδειο που όπως παραδέχεται δεν πήγε ποτέ…
-Πότε αρχίσατε να ασχολείστε με τη μουσική;
Άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική από την παιδική μου ηλικία, γύρω στα 11 με 12 μου χρόνια. Ο πατέρας μου ήταν λαουτάρης, ωστόσο δεν συμμετείχαμε από πιο μικρή ηλικία. Σε κάποια στιγμή, ο αδερφός μου ο Στέλιος, αγόρασε ένα μπουζούκι αφού δούλεψε για δυο μήνες το καλοκαίρι στην κατασκευή δρόμων και τις 15 λίρες που πληρώθηκε τις έστειλε σε ένα ξάδελφο μας στην Αθήνα και του αγόρασε ένα μπουζουκάκι. Παρόλο που ήθελα και εγώ να παίζω επειδή ήμουν πιο μικρός και αρκετά ανήσυχος, φοβόταν μην του κάνω ζημιά στο όργανο και έτσι άρχισα να παίζω με το λαούτο του πατέρα μου, στην αρχή με ένα μόνο δάκτυλο. Σιγά-σιγά και μετά από ένα-δυο χρόνια πήρα το δικό μου μπουζούκι-ένα τρίχορδο όργανο το οποίο έχω μέχρι και σήμερα. Κάθε μέρα έπαιζα μπουζούκι για μια-δυο ώρες ήταν η συντροφιά μου. Ήμουν αυτοδίδακτος, δεν είχα δάσκαλο καμιά φορά, γι’ αυτό και έκαμα σχεδόν 2,5 χρόνια να χρησιμοποιήσω και τα τέσσερα μου δάκτυλα, αυτό ωστόσο με βοήθησε αργότερα να βρισκω τρόπους για να βοηθώ τους μαθητές μου που ήθελαν να μάθουν μουσική.
-Ο πατέρας σας πως αντέδρασε όταν αρχίσατε να ασχολείστε με τη μουσική;
Ο πατέρας μας χαιρόταν όταν μας έβλεπε με τον αδελφό μου τον Στέλιο να ασχολούμαστε με την μουσική και αργότερα και με τον αδελφό μου τον Ευαγόρα αλλα και τα άλλα μου αδέλφια που ασχολήθηκαν στη συνέχεια με τη μουσική.
-Πως επιλέξατε να ακολουθήσετε στη συνέχεια το επάγγελμα του μουσικού;
Μετά τον στρατό γνώρισα τον Θεόδωρο Αχιλλέως πολύ καλό μουσικό εκείνης της εποχής, που είχε μια μικρή ορχήστρα και εγώ έπαιζα τότε μπουζούκι και λαούτο και κάναμε συναυλίες σε ολόκληρη τη Κύπρο και παρουσιάσαμε τον τραγουδιστή Λεωνίδα Πιστιλλίδη. Τότε εγείρε η πλάστιγγα προς τη μουσική. Ο πατέρας μου τότε ήθελε να σπουδάσω ηλεκτρονικά στη Σιβιτανίδειο Σχολή όπου έστειλα και το απολυτήριο μου για να εγγραφώ, εγώ ωστόσο φεύγοντας είπα στη μητέρα μου ότι θα σπουδάσω μουσική στο ωδείο και όταν μου είπε κάνε ότι σε φωτίσει ο θεός, πήγα κατευθείαν στο Εθνικό Ωδείο στην Αθήνα. Ωστόσο τον επόμενο χρόνο, έφυγα και πήγα στη Θεσσαλονίκη στο κρατικό Ωδείο που ήταν ο Σόλωνας Μιχαηλίδης, απ’ όπου πήρα το πρώτο μου πτυχίο και σιγά-σιγά πήρα πτυχία ωδικής και αρμονίας και πτυχία αντιστίξεως και οργάνωσής φιλαρμονικής ορχήστρας, ενώ όταν επέστρεψα στην Κύπρο πήρα και πτυχίο Φούγκα.
-Πότε επιστρέφετε στην Κύπρο κ. Καραγιώργη και πότε αρχίσατε να εργάζεστε στα σχολεία;
Επέστρεψα στην Κύπρο τον Οκτώβριο 1972 και ξεκινώ να διδάσκω κάποιες ώρες στο Κολέγιο, ενώ την επόμενη χρονιά με διορίζουν στο εμπορικό σχολείο.
Την τρίτη χρονιά με διορίζουν για κάποιες ώρες στο πρώτο και δεύτερο γυμνάσιο και την επόμενη χρονιά διορίζομαι κανονικά στο πρώτο τότε γυμνάσιο στο οποίο δούλεψα για πολλά χρόνια.
-Ποια ήταν η ανταπόκριση τότε των μαθητών στο μάθημα της μουσικής;
Επειδή μου άρεσε πάρα πολύ η χορωδία από την αρχή της χρονιάς επέλεγα περίπου 120 παιδιά που έπαιζαν μουσικά όργανα ή είχαν καλή φωνή και καθημερνά κάναμε πρόβες από τις 7 έως τις 7.30 το πρωί και στα διαλείμματα και η ανταποκριτή των μαθητών ήταν πολύ μεγάλη.
-Από τους μαθητές σας υπάρχουν άτομα που συνέχισαν με τη μουσική;
Υπάρχουν κάποια παιδιά που συνέχισαν, έγιναν μουσικοί και σολίστες, αφού μου άρεσε να προωθώ τους μαθητές μου που είχαν ταλέντο και να τους βοηθώ να εξελιχθούν και σε πολλές περιπτώσεις κατά τις ελεύθερες μου ώρες στο σχολείο κάναμε μαθήματα.
-Ποια ήταν η αιτία που σας οδήγησε στην ίδρυση Μουσικού ομίλου το 1986;
Το 1986 διορίστηκα στην Παναγιά και το Πολέμι, γιατί έπρεπε να τοποθετηθώ και στην ύπαιθρο και επειδή πλέον είχα ελεύθερο χρόνο και μετά από πιέσεις από παλιούς χορωδούς, προχωρήσαμε και στήσαμε το Μουσικό Όμιλο που τα τελευταία δυο χρόνια λόγω της πανδημίας έχουν ατονήσει οι δραστηριότητες μας, ωστόσο αυτές τις μέρες έχουμε μαζευτεί ξανά και αρχίσαμε πρόβες για τα Εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής στην πλατεία Δημαρχείου κατά την περιφορά του Επιταφίου.
-Από το πλούσιο έργο σας τι ξεχωρίζετε;
Το πιο σημαντικό για εμένα είναι ότι έγραψα μουσική και είχα τη χαρά να γράψω μουσική για δυο δίσκους, ο πρώτος με τίτλο «Στην άκρη του Ουρανού» περιλαμβάνει 15 μελοποιημένα ποιήματα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και ο δεύτερος μαζί με τον αδελφό μου Ευαγόρα «Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός- ο μάρτυρας της Πίστεως και της Πατρίδος». Όλα αυτά τα χρόνια γράφω μουσική όταν υπάρχουν στίχοι, γιατί προσπαθώ μέσα από τον στίχο να δημιουργήσω τη μουσική. Η μουσική μου είναι προσωδιακή, κτίζεται ταυτόχρονα με τον στίχο και δεν είναι απλώς μια ωραία μελωδία.
-Ωστόσο γράψατε μουσική και για θεατρικά έργα και για τηλεοπτικές σειρές…
Ναι συνεργάστηκα με το Σατυρικό Θέατρο, έγραψα μουσική για την τηλεοπτική σειρά εποχής «Γαλάτειας και Πυγμαλίωνος»…
-Αυτή την περίοδο με τι ασχολείστε;
Από τη στιγμή που ξεκίνησε η πανδημία έγραψα αρκετή μουσική ιδιαίτερα σε ποιήματα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και όχι μόνο. Προς το παρόν, όλα είναι καλά φυλαγμένα στα συρτάρια.
-Ποιοι είναι οι σχεδιασμοί σας, θα τα βγάλετε προς τα έξω;
Ναι αλλά δεν ξέρω το πότε, γιατί πλέον το κόστος για να βγάλεις ένα δίσκο είναι μεγάλο.
-Η Βυζαντινή μουσική πως μπήκε στη ζωή σας;
Η Βυζαντινή μουσική πάντα με γοήτευε και ιδιαίτερα αυτές τις μέρες λίγο πριν από το Πάσχα και από μικρός μαζί με τα αδέρφια μου πηγαίναμε στην Εκκλησιά αφού και η μητέρα μας ήταν κόρη Ιερέα και ψέλναμε. Αργότερα και όταν ο Χρυσόστομος Οικονόμου άρχισε να παίζει πιάνο στην Χορωδία και ήξερα ότι ήταν ψάλτης, του ζήτησα να μου διδάξει λίγα πράγματα και έτσι μπήκα σιγά -σιγά και στη Βυζαντινή Μουσική και τώρα είμαι διορισμένος ιεροψάλτης στη Μητρόπολη, ενώ για αρκετά χρόνια έψελνα στο χωριό μου τη Τσάδα και την Πέγεια.
-Πως βλέπετε τα μουσικά πράγματα στην Πάφο σήμερα;
Νομίζω ότι πάνε πολύ καλά, αφού πλέον λειτουργούν και τα μουσικά σχολεία που δίνεται η ευκαιρία σε ταλαντούχα παιδιά να θητεύουν κοντά σε ικανούς καθηγητές. Παράλληλα λειτουργούν και αρκετά ιδιωτικά ωδεία που και αυτά έδωσαν και δίνουν αρκετούς μουσικούς στην Επαρχία.
Ο Σωτήρης Καραγιώργης γεννήθηκε στη Τσάδα το 1948. Ο πατέρας του ήταν καλός κρεοπώλης αλλά και πολύ καλός λαουτάρης. Απ’ αυτόν ο Σωτήρης και τα άλλα του αδέλφια πήραν τα πρώτα ακούσματα της παραδοσιακής μας μουσικής. Από τα παιδικά του χρόνια ασχολήθηκε με τα παραδοσιακά όργανα (λαούτο, μπουζούκι, κιθάρα). Μετά το γυμνάσιο φοίτησε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών για ένα χρόνο και άλλα τρία χρόνια στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, που τότε ήταν κάτω από τη διεύθυνση του Κύπριου μουσουργού Σόλωνα Μιχαηλίδη, τον οποίο ευτύχησε να έχει καθηγητή στην Αντίστιξη. Από το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης αποφοίτησε το 1972, επιστρέφει στην Κύπρο και διορίζεται σαν Καθηγητής Μουσικής σε σχολεία της Πάφου. Το 1986 ιδρύει το Μουσικό Όμιλο Πάφου του οποίου είναι πρόεδρος και μαέστρος της χορωδίας με στόχο τη διάδοση της χορωδιακής μουσικής.