Του Γιώργου Σαξατέ
Η Κύπρος είναι μια μικρή χώρα η οποία διαχρονικά άγεται και φέρεται από τα συμφέροντα των μεγάλων, οι οποίοι λόγω της γεωγραφικής της θέσης, θέλουν είτε να την εξουσιάζουν, είτε να την έχουν στη δική τους σφαίρα επιρροής.
Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπήρχαν διαφωνίες ως προς το σε ποια σφαίρα επιρροής θα έπρεπε να ανήκουμε.
Ο αείμνηστος Εθνάρχης Μακάριος Γ΄, με την Κύπρο στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, είχε πετύχει η Κύπρος να έχει τη σταθερή στήριξη ισχυρών χωρών όπως η Ινδία, η Αίγυπτος, η Κίνα, η Γιουγκοσλαβία αλλά και η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση και άλλες Ανατολικές χώρες.
Μέχρι σήμερα μάλιστα, ακόμα και μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία αποτελούσε τον σταθερό προμηθευτή στρατιωτικού υλικού και οπλικών συστημάτων της Κύπρου και το σταθερότατο στήριγμά μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, βαθμιαία άρχισε να αλλάζει η πολιτική μας και να οδηγούμαστε σταθερά στους κόλπους του Δυτικού μπλοκ επιρροής. Παρά ταύτα εξακολουθούσαμε ένα έχουμε την αμέριστη συμπαράσταση της Ρωσίας ως θέση αρχής κυρίως στο Κυπριακό, ενώ σε μια αμοιβαία επωφελή κίνηση Ρωσικά κεφάλαια δισεκατομμυρίων εισέρρεαν στην Κύπρο, μέσω τουρισμού, εταιρειών και άλλων επενδύσεων.
Μάλιστα δεν θα ήταν άδικο να πούμε ότι τα κεφάλαια αυτά στήριξαν την Κυπριακή Οικονομία σε πολύ δύσκολους καιρούς.
Με τον πόλεμο όμως στην Ουκρανία, άλλαξαν πολλά και η Κύπρος συντάχθηκε ευθύς εξ’ αρχής μαζί με τις χώρες του Δυτικού μπλοκ, υιοθετώντας όλα τα μέτρα που λήφθηκαν κατά της Ρωσίας, κάτι που η Νατοϊκή και αντίπαλος μας στον πολιτικό στίβο Τουρκία απέφυγε, καταφέρνοντας τουλάχιστον μέχρι στιγμής να ισορροπεί πατώντας σε δύο βάρκες και δρέποντας τους καρπούς αυτής της κίνησης με την εισροή εκατομμυρίων Ρώσσων τουριστών στο έδαφός της μετά την πανδημία του κορωνοϊού, ενώ εμείς χάσαμε τον δεύτερο μεγαλύτερο αιμοδότη του τουρισμού μας σε μια χρονική συγκυρία που θα μας ήταν πολύτιμος.
Η δική μας πληρωμή για τη στάση μας δεν ήταν παρά η άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων από τις ΗΠΑ.
Αυτή η εξέλιξη όμως σε συνδυασμό με τις εξελίξεις του πολέμου στην Ουκρανία και την στάση που έχουμε υιοθετήσει, σημαίνει ότι θα πρέπει να αρχίσουμε σταδιακά τουλάχιστον την απεξάρτησή μας από τα Ρωσικά οπλικά συστήματα.
Εύκολο να το λες γιατί θα χρειαστούν δισεκατομμύρια για κάτι τέτοιο κι εμείς ήδη έχουμε δαγκώσει το χέρι που μας τάιζε…
Το αν αυτό θα αποδειχτεί καλό ή κακό για μας αυτό θα το δείξει ο χρόνος.