Ηθοποιός από το 1982 ο Χρύσανθος Χρυσάνθου, με πολλούς πετυχημένους ρόλους στο θέατρο και στην τηλεόραση, αλλά και οδηγός στα αστικά λεωφορεία Πάφου, οδηγός σαφάρι, ρεσεψιονίστας σε ξενοδοχείο, αμπελουργός, γεωργός, κτίστης…
40 χρόνια μετά θυμάται μέσα από τη συνέντευξη του στον “Αδέσμευτο” τα πρώτα του βήματα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου Ελλάδος, τον πρώτο του ρολό που έπαιξε στην Φοιτητική Εστία με την Ανδρούλα Ηρακλέους, τις επιτυχημένες συμμετοχές του σε τηλεοπτικές σειρές.
Δηλώνει ότι νιώθει ωραία όταν τον φωνάζουν στο δρόμο με το όνομα του ηρώα που ενσαρκώνει, ενώ στο λεωφορείο οι επιβάτιδες που τον αναγνώριζαν ήταν πολύ χαρούμενες και του ζητούσαν να φωτογραφηθούν μαζί του…
– Κύριε Χρυσάνθου ηθοποιός από πότε;
Είμαι ηθοποιός επαγγελματικά από το 1982 όταν τελείωσα τις σπουδές μου στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου Ελλάδας.
-Πώς πήρατε την απόφαση να γίνεται ηθοποιός;
Με παρότρυνση του πατέρα μου που ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, οικοδόμος τεχνίτης της πέτρας, που μια ημέρα ήρθε στο σπίτι με τον φιλελεύθερο στο χέρι και μου είπε ότι υπήρχαν υποτροφίες για τις καλές τέχνες και με προέτρεψε να υποβάλω αίτηση.
Η αλήθεια είναι ότι από μικρός ήθελα να κάνω τον κόσμο να γελά και στο Δημοτικό έπαιξα και κάποια σκετσάκια και αποφάσισα να κάνω μια αίτηση για υποτροφία στο Εθνικό Θέατρο Ελλάδος και μαζί με τον αγαπητό μου φίλο Μιχάλη Παπαευγόρου, ξεκινήσαμε να πάμε στην Αθήνα. Δυστυχώς όμως μας ειδοποίησαν αργά και ξεκίνησαν τα μαθήματα και όταν πήγαμε με τον Μιχάλη στην Αθήνα και αφού βρήκαμε τη σχολή μας κάπου εκεί στην Ομόνοια και μπήκαμε στο γραφείο για να γραφτούμε, ο γραμματέας ο κύριος Φωκάς μας είπε είστε εκπρόθεσμοι και να «πάτε από εκεί που ήρθατε». Τότε εμένα μου κοπήκαν τα φτερά, όμως ο Μιχάλης που ήταν πολύ πιο δυναμικός έτρεξε στην πρεσβεία, στις φοιτητικές οργανώσεις και κατάφερε να παρακαθίσουμε ξανά σε εξετάσεις μπροστά σε 18 καθηγητές της σχολής «τέρατα ηθοποιίας» που τα βλέπαμε στην τηλεόραση – Νίκος Τζόγιας, Μαίρη Αρώνη, Μαρία Χαρτζηαργύρη, Στέλιος Σμόκοβιτς και πολλοί άλλοι.
Τότε φοιτητής στη Σχολή στο τρίτο έτος, ήταν ο Νεόφυτος Ταλιώτης από την Πάφο και του ζήτησα και μου βρήκε ένα μονόλογο για τις εξετάσεις και τελικά μας δέχθηκαν στη Σχολή.
-Ποιος ήταν ο πρώτος σας ρόλος;
Ο πρώτος μου ρόλος ήταν όταν ήμουν ακόμα φοιτητής με την Ανδρούλα Ηρακλέους σε εκδηλώσεις της φοιτητικής παράταξης «Αγώνας» και ο πρώτος μου ρόλος ήταν «ο Άνεργος» του Γιώργου Σκούρτη που παίξαμε στην Φοιτητική Εστία. Την ίδια περίοδο συμμετείχα σε διάφορες μουσικές εκδηλώσεις που γίνονταν για την Κύπρο από τις φοιτητικές παρατάξεις, αφού έπαιζα μπουζούκι και μπαγλαμά μαζί με τον μακαριστό Μάριο Τόκα και τον Κώστα Καμένο.
-Ποιος είναι ο αγαπημένος χαρακτήρας που ενσαρκώσατε;
Δύσκολη ερώτηση γιατί ο ηθοποιός δημιουργεί χαρακτήρες επί σκηνής και με την έννοια αυτή, θα μπορούσα να πω ότι όλοι οι χαρακτήρες είναι παιδιά μου και ως πατέρας αγαπώ όλα τα παιδιά μου. Δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Δον Κιχώτη, τον Μπίτερμαν και οι εμπρηστές και πολλούς άλλους ρόλους που έπαιξα στο θέατρο. Στην Τηλεόραση ο ρόλος που αγάπησα ήταν του Αστυνόμου Πασχάλη στην “Πανσέληνο”, του Χατζησάββα στα “Βήματα στην Αμμο”, ο Χαρίδημος στο “Πέτρινο Ποτάμι” και ο Αναστάσης στα “Καμώματα και Αρώματα” και πολλοί άλλοι ρόλοι που έπαιξα…
– Πώς νιώθετε όταν σας αναγνωρίζουν στον δρόμο και σας φωνάζουν με το όνομα του ρόλου που ενσαρκώνεται;
Είναι ένα ωραίο συναίσθημα, είναι ένας τρόπος για να εκφραστεί η αγάπη και η αναγνώριση του κόσμου. Όταν έπαιζα τον αστυνόμο Πασχάλη που ήταν ένας κακός αστυνόμος, με σταματούσαν στον δρόμο και με ρωτούσαν γιατί είμαι τόσο κακός.
– Εκτός από ηθοποιός, δουλέψατε κατά καιρούς και σε αρκετές άλλες δουλειές, έχει συμβεί κάτι περίεργο ή παράξενο κατά την εργασία σας;
Ναι έχω δουλέψει και ως οδηγός λεωφορείου, οδηγός σαφάρι, ρεσεψιονίστας σε ξενοδοχείο, αμπελουργός, γεωργός, κτίστης, ενώ στην Αθήνα όταν σπούδαζα ήμουν εισπράκτορας. Έτυχε αρκετές φορές στο λεωφορείο οι επιβάτες να με αναγνωρίζουν και να ζητούν να φωτογραφηθούμε μαζί. Θυμάμαι έναν Κύπριο της Αγγλίας που ήρθε στην Κύπρο για διακοπές, μπήκε στο λεωφορείο και με αναγνώρισε και άρχισε να κλαίει.
– Πώς είναι η ζωή σας σ’ ένα απομακρυσμένο τ/κ χωριό. Δεν σας λείπει η Πόλη;
Η ζωή στον Αη –Γιάννη είναι ήρεμη και βασιλική. Ζω σε ένα πετρόκτιστο τ/κ σπίτι που επιδιόρθωσα με δικά μου έξοδα και το ενοικιάζω και δεν μου λείπει καθόλου η Πόλη αφού καθημερινά πηγαινοέρχομαι στην Πάφο για τις δουλειές μου. Έχω τα κατοικίδια μου, τα σκυλιά, τα γατιά, το άλογο, τις κοτούλες, τα παπαγαλάκια και τα ψαράκια μου και ζω ήρεμα και ευτυχισμένα.
-Ποιο είναι το καθημερινό σας πρόγραμμα;
Ξυπνώ το πρωί φροντίζω τα ζώα μου, καθαρίζω και πάω στη δουλειά μου, να επισκεφθώ την αδελφή μου για φαγητό, να δω τις κόρες μου και εάν έχω χρόνο θα πάω για καφέ με ένα φίλο.
– Ποια είναι τα χόμπι σας;
Για αρκετά χρόνια ήμουν χειμερινός Κολυμβητής, όμως τα παράτησα όταν άρχισα να εργάζομαι στα αστικά λεωφορεία γιατί δεν είχα χρόνο, είμαι αθλητής τοξοβολίας, μου αρέσει το διάβασμα και κάπου κάπου γράφω και κάποιες σκέψεις…
-Η μουσική σας αρέσει; Υπάρχει αγαπημένο τραγούδι. Ποιο είναι και γιατί;
Μου αρέσει η μουσική και ακούω όλα τα είδη τραγουδιών, ελληνική, παραδοσιακή, έντεχνη, ξένη. Αγαπημένο τραγούδι αυτό που θεωρώ ότι είναι το καλύτερο που έχει γραφτεί ποτέ στην Ελλάδα είναι το «Έρωτας Αρχάγγελος» με τον Μητροπάνο. Τώρα τελευταία μου αρέσει και ένα άλλο τραγούδι το «Δελτίο» του Ζουγανέλη.
– Ποιο σημείο της πόλης ή της Επαρχίας, σας αρέσει να επισκέπτεστε για να ξεκουραστείτε ή να ηρεμήσετε;
Η Παραλία της Πάφου με ξεκουράζει και με ηρεμεί. Γενικά μπορώ να πω ότι με ηρεμεί η Πάφος αφού πιστεύω ότι σαν την «Πάφο εν έσιει» και αυτό το διαπίστωσα και από τα διάφορα ταξίδια που έκανα με το θέατρο.
-Πώς βλέπετε τα πολιτιστικά πράγματα στην Επαρχία;
Ξέρω ότι θα στεναχωρήσω κάποιους, όμως τίποτα δεν γίνεται όσον αφορά τον Πολιτισμό στην επαρχία μας και μετά το 2017 επιστέψαμε και πάλι στο σκοτάδι. Θεωρώ απαράδεκτο η Πάφος που είναι η πιο κοντινή περιοχή στην Ελλάδα που δέχεται πρώτη το φως από τον Παρθενώνα, το μετασχηματίζει και το εκπέμπει στις υπόλοιπες πόλεις της Κύπρου, με χρόνια παράδοσης στον Πολιτισμό, με το αρχαίο ωδείο και το Ελληνιστικό θέατρο να μην έχει σήμερα ένα θέατρο που να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες ενός θεάτρου.
Δεν νιώθω καλά με αυτά που οι συνάδελφοι μου, μου λένε για το Μαρκίδειο θέατρο. Θεωρώ απαράδεκτο η Πάφος η πρωτεύουσα της Κύπρου κατά την αρχαιότητα και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2017, να μην έχει ένα αντάξιο της Δημοτικό Θέατρο.
-Ποιες οι σχέσεις σας με τους άλλους συναδέλφους σας;
Πολύ καλές δεν έχω πρόβλημα με κανένα, προσπαθώ την ώρα της δουλείας μας να υπάρχει ευχάριστη ατμόσφαιρα γιατί οι πολλές ώρες που διαρκεί το γύρισμα δεν είναι εύκολο πράγμα.
-Υπάρχει κάποιος από τους συναδέλφους σας που ξεχωρίζετε;
Όπως φαίνεται και εκ των πραγμάτων με τον Κώστα Βήχα, έχουμε μια φιλική και επαγγελματική σχέση εδώ και πολλά χρόνια.
-Θα διεκδικήσετε ξανά την Δημαρχία;
Δεν ξέρω αν θα το ήθελα, έχω απογοητευτεί.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν κάνω ποτέ σχέδια… “Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων άλλα δε θεός κελεύει» όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι.
Τι ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;
Στις 10 Νοεμβρίου στις 8 το βράδυ στο Μαρκίδειο Θέατρο θα παρουσιάσουμε με τους μαθητές μου στο Κοινοτικό Θεατρικό Εργαστήρι Χλώρακας, το έργο του Μιχάλη Πιστιλλίδη «για ποιον να Βρέξει», σε συνεργασία με τον ΠΑΣΥΚΑΦ, τον Πολιτιστικό Περιβαλλοντικό Όμιλο Χλώρακας και την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.