Ίσως το γεγονός ότι ο πρώτος Προέδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν και Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, δημιούργησε ένα προηγούμενο στο νησί μας, ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος να ασχολείται και με την πολιτική.
Γενικότερα θα λέγαμε στην Κύπρο, έχουμε μια τάση να ασχολούμαστε όλοι με όλα.
Οι Ιεράρχες με την πολιτική, οι πολιτικοί με την εκκλησία, οι κομματάρχες με το ποδόσφαιρο, οι ποδοσφαιριστές με την πολιτική και πάει λέγοντας.
Σήμερα και αφού όλο αυτό το σκηνικό μας κόστισε πολλές φορές ακριβά θα λέγαμε, οι συγκυρίες ευνοούν ώστε να απαλλαγούμε από αυτή τη νοοτροπία.
Προσέξτε, δεν λέμε να μην έχουν άποψη για παράδειγμα οι αρχιερείς σε πολιτικά ζητήματα, είτε πολιτικοί για το ποδόσφαιρο. Κάθε άλλο αυτό είναι υγιές μάλιστα. Αυτό που βλάπτει σοβαρά την υγεία είναι όταν όλοι αυτοί όχι απλά έχουν άποψη αλλά προσπαθούν να την επιβάλουν, χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα.
Την εποχή λοιπόν της γνώσης, με την εκλογή ενός Προέδρου ο οποίος έχει δηλώσει ότι θα πλαισιώσει το Υπουργικό του συμβούλιο από τεχνοκράτες, ανθρώπους δηλαδή που θα γνωρίζουν άριστα το αντικείμενο, δεν μπορεί ο καθένας να ασχολείται με όλα παρά μόνο με εκείνα που γνωρίζει.
Έκαστος λοιπόν εφ’ ω ετάχθη.
Η έκφραση αναγράφεται από τον Ηρόδοτο, αλλά και από τον Απόστολο Παύλο στην Α’ Προς Κορινθίους επιστολή του και σημαίνει: Καθένας για το σκοπό που είναι προορισμένος.
Η φράση χρησιμοποιείται, όταν θέλουμε να υπογραμμίσουμε, να επισημάνουμε ότι καθένας πρέπει να ασχολείται με αυτό για το οποίο έχει διδαχθεί, εκπαιδευθεί. Αυτό ακριβώς δηλαδή, που δεν γίνεται στη σύγχρονη Κυπριακή πραγματικότητα…
Δεν μπορεί για παράδειγμα ένας ιδιοκτήτης ταβέρνας να ασχολείται με κάτι άλλο εκτός από την κουζίνα του ή τη λάντζα, ή έστω τα σερβίρισμα όπως κι εκείνος δεν θα εμπιστευόταν την κουζίνα του σε έναν ανίδεο με αυτή την εργασία.
Πόσο μάλλον στην πολιτική πώς μπορεί ένας Πρόεδρος να εμπιστεύεται τόσο σοβαρές υποθέσεις σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο όπως δυστυχώς έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει και έχουμε υποστεί τις συνέπειες.
Ας ελπίσουμε λοιπόν αυτή τη φορά τα πράγματα να είναι διαφορετικά και καθένας να ασχολείται με αυτό που έχει διδαχθεί και προορίζεται και ποιος ξέρει; Ίσως τα πράγματα εξελιχτούν καλύτερα και για τους μη προνομιούχους που δεν έχουν την πολυτέλεια για άλλα λάθη.