Ο Δρ. Αντώνης Οικονομίδης μιλά για τα παιδικά του χρόνια, την πορεία του στην ιατρική, την αγάπη του στη μουσική και στο αθλητισμό, θυμάται και νοσταλγεί την Πάφο των παιδικών και νεανικών του χρόνων…
Τα ξέγνοιαστα παιδικά του χρόνια στην Πάφο, θυμάται ο συμπολίτης μας γιατρός Αντώνης Οικονομίδης. Στην συνέντευξη του δηλώνει ότι ήθελε να γίνει πολιτικός μηχανικός αλλά τελικά τον κέρδισε η ιατρική την οποία υπηρετεί εδώ και χρόνια στην Πάφο. Θυμάται τα πρώτα του βήματα ως κλινικάρχης, τις προσπάθειες για λειτουργία Ιδιωτικών κλινικών και την ανάμειξη του με τα αθλητικά δρώμενα της επαρχίας…
– Πού γεννηθήκατε και ποιες οι θύμισες από τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα στην Πέγεια που υπηρετούσε ο πατέρας μου ως δάσκαλος και μεγάλωσα στην Πάφο, αφού αμέσως μετά την γέννηση μου ο πατέρας πήρε μετάθεση για το Κτήμα. Φοίτησα τις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου στο πρώτο Γυμνάσιο με διευθυντή τον Παυλίδη και ακολούθως στην τετάρτη τάξη όταν δημιουργήθηκε το πρακτικό, πήγα στο δεύτερο Γυμνάσιο (σημερινό Λύκειο Κύκκου), με διευθυντή τον Σάββα Κουπάτο.
Γενικά πέρασα πολύ ωραία παιδικά χρόνια. Θυμάμαι την Πάφο και ειδικά την περιοχή στο παζάρι που τότε έσφυζε από ζωή, ειδικά το Σάββατο, όμως και τις καθημερινές τα καταστήματα της Μακαρίου ήταν γεμάτα με κόσμο που ψώνιζε. Συνήθως μετά το σχολείο τα απογεύματα, επισκεπτόμαστε τα ζαχαροπλαστεία της περιοχής και ακολούθως κάναμε περίπατο στη Λεωφόρο Γρίβα Διγενή μέχρι το Μουσείο και επιστρέφαμε πίσω.
Στην Κάτω Πάφο πηγαίναμε το καλοκαίρι κάθε πρωί με λεωφορείο για θαλάσσιο μπάνιο «στα Μπάνια» και ακολούθως για γλυκό του αμυγδάλου και πορτοκαλάδα στο κεντράκι που λειτουργούσε απέναντι. Παίζαμε ποδόσφαιρο και βόλεϊ στον Ευαγόρα και τον ΑΠΟΠ και γενικά η ζωή για τους νέους τότε στην Πάφο ήταν πολύ καλή και ξέγνοιαστη και δεν το κρύβω ότι πεθυμώ εκείνη την εποχή και λυπούμε για τους σημερινούς μας νέους που είναι με ένα κομπιούτερ στο χέρι.
– Η ιατρική πως μπήκε στη ζωή σας, θέλατε από μικρός να γίνεται γιατρός;
Εγώ δεν ήθελα να γίνω γιατρός. Από μικρός ήθελα να γίνω πολιτικός μηχανικός. Τότε για να μπεις στα πανεπιστήμια της Ελλάδας δεν χρειαζόταν εξετάσεις παρά μόνο για το πολυτεχνείο, γι’ αυτό έδωσα εξετάσεις και πέρασα τοπογράφος μαζί με άλλους τρεις Παφίτες τον Κυριακού, τον Κρητιώτη και τον Κωνσταντινίδη και επειδή ήθελα να γίνω πολιτικός μηχανικός ο πρύτανης του πανεπιστημίου μου υποσχέθηκε ότι θα μου έδινε μεταγραφή μετά από δυο –τρεις μήνες. Ενώ περίμενα για τη μεταγραφή συναντήθηκα μια μέρα με τον Κώστα Καμένο που είμασταν φίλοι από το Δημοτικό Σχολείο και με έπεισε να πάρω μεταγραφή για την Ιατρική Σχολή και έτσι έγινα γιατρός.
Η ουρολογία πώς προέκυψε;
Με την ολοκλήρωση των σπουδών μου, άρχισα ειδικότητα γενικής χειρουργικής, ακολούθως με παρότρυνση ενός εξαδέλφου μου αποφάσισα να πάω στην Αγγλία και αφού πέρασα τις σχετικές εξετάσεις που ήταν αρκετά δύσκολες, άρχισα δουλειά σε νοσοκομείο της περιοχής αποκτώντας στη συνέχεια και την ειδικότητα της ουρολογίας. Στην Αγγλία έμεινα για οκτώ σχεδόν χρόνια και πέρασα πολύ ωραία και παρόλο που είχα προτάσεις για να εργαστώ σε άλλες χώρες, αποφάσισα τελικά να έρθω στην Κύπρο και δεν το μετάνιωσα…
-Γιατί επιλέξατε τον δύσκολο δρόμο του ιδιώτη γιατρού και όχι το δημόσιο;
Παρόλο που είχα προτάσεις για διορισμό στο δημόσιο, επέλεξα να εργαστώ στον ιδιωτικό τομέα. Αρχικά έστησα την κλινική μου στον χώρο που λειτουργούσε την κλινική του ο γιατρός ο Μούντης στα ακίνητα Τσέλεπου, με τη βοήθεια μιας πολύ πεπειραμένης νοσοκόμας της κυρίας Ελένης.
– Το Blue Cross πώς προέκυψε;
Μαζί με μια ομάδα γιατρών, αποφασίσαμε να κάμουμε μια μεγάλη κλινική και με τη βοήθεια μάλιστα του συμπολίτη μας Ανδρέα Δημητριάδη, καταφέραμε να εξασφαλίσουμε δάνειο από την Τράπεζα αναπτύξεως και φταίξαμε την κλινική Aγιος Γεώργιος. Στη συνέχεια λόγω κάποιων προβλημάτων, εγώ και μια ομάδα γιατρών αποχωρήσαμε και κάναμε το Blue Cross. Πλέον οι δυο κλινικές ένωσαν τις δυνάμεις τους και προφέρουν ολοκληρωμένη ιατρική φροντίδα στους κατοίκους της επαρχίας μας και όχι μόνο, αφού πολλοί ασθενείς από άλλες επαρχίες επιλέγουν γιατρούς που εργάζονται στις δυο κλινικές.
-Ποιες υπηρεσίες προφέρονται στα δυο νοσηλευτήρια και ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;
Το Blue Cross και ο Άγιος Γεώργιος διαθέτουν Μικροβιολογικό και Αιματολογικό και Ακτινολογικό εργαστήριο, καθώς και γιατρούς απ΄ όλες τις ειδικότητες, διαθέτουν επίσης χειρουργεία, Μονάδα Αιμοδιάλυσης, πλήρες κέντρο θεραπείας λίθων του ουροποιητικού συστήματος, επεμβατικό κέντρο καρδίας, κέντρο μαστογραφίας και ογκολογικό κέντρο, ενώ συνεχώς ενισχυόμαστε με πολύ κάλους νέους γιατρούς.
– Ο αθλητισμός πώς μπήκε στη ζωή σας;
Από μικρός ασχολούμουν με τον Αθλητισμό, θυμάμαι ότι από οκτώ χρονών, ήμουν σε ομάδα μπάσκετ, έπαιξα στα «τσικό» του Ευαγόρα, θυμάμαι μάλιστα ότι μετά από μια παρεξήγηση μαζί με τον φίλο μου τον Φαίδρο, φύγαμε και πήγαμε στον ΑΠΟΠ και ήρθε ο υπεύθυνος του Ευαγόρα και μας επέστρεψε πίσω. Αργότερα, όταν επέστεψα στην Κύπρο έπαιζα ποδόσφαιρο σε μια ερασιτεχνική ομάδα γιατρών και νοσοκόμων «οι Λύκοι». Θυμάμαι ότι αρχηγός στην ομάδα και τερματοφύλακας ήταν ο μακαριστός Τάσος Αναστασίου, και συμπαίκτες μου ο οδοντίατρος Άκης Χρυσόμηλος, ο Σιαηλής ο αναισθησιολόγος και πολλοί άλλοι γιατροί της Πάφου. Ακολούθως, αναμείχθηκα και με τα Διοικητικά και το 1999 μαζί με τον Περικλή Χρυσόμηλο πρωτοστατήσαμε στην ενοποίηση των δυο ιστορικών σωματείων της Πάφου και τη δημιουργία της Αθλητικής Ένωσης Πάφου. Τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκα με το Βόλεϊ και τον Παφιακό.
-Γνωρίζουμε ότι σας αρέσει πολύ η μουσική, αληθεύει;
Η μουσική μου αρέσει πολύ, από 8 χρονών ήμουν και στη Φιλαρμονική του «Ευαγόρα» και έπαιξα όλα τα όργανα εκτός από κλαρίνο, ενώ ξέρω και αρκετά καλή κιθάρα που ακόμα και σήμερα την έχω στο σπίτι μου. Ευτυχώς την αγάπη μου για τη μουσική την κληρονόμησαν τα εγγόνια μου…
– Έχετε ελεύθερο χρόνο και πως τον περνάτε;
Έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο και μου αρέσει να επισκέπτομαι το σπίτι μου στο χωριό και ασχολούμαι στο χωράφι με τις μηλιές που φύτεψα, το αμπέλι και τον λαχανόκηπο μου.
– Ποιο σημείο της πόλης ή της επαρχίας σας αρέσει να επισκέπτεστε;
Μου αρέσει πάρα πολύ η περιοχή του λιμανιού και το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στην Πέγεια, ίσως επειδή γεννήθηκα στην Πέγεια αφού εκεί ήταν τότε δάσκαλος ο πατέρας μου. Τα αδέλφια μου, που γεννήθηκαν σε άλλες περιοχές της επαρχίας, όταν ήμουν μικρός με κορόιδευαν ότι έχω το πιο μικρό χωριό και πριν λίγο καιρό σε μια επίσκεψη μας με τον αδελφό μου τον Σωτήρη, του είπα ότι πλέον εγώ έχω ως χωριό μου το μεγαλύτερο χωριό της Πάφου…
-Η απόφαση σας τελικά να μείνετε στην Πάφο ήταν σωστή;
Ήταν σωστή και δεν μετάνιωσα που επέστρεψα στην Πάφο. Ιατρικά είχα πάρα πολλά περιστατικά, ενώ έχω πελάτες που ήρθαν από το εξωτερικό γιατί άκουσαν για μένα από άλλους συμπατριώτες τους.
-Στη μνήμη σας έμεινε χαραγμένο κάποιο περιστατικό που σας συγκλόνισε;
Πολλά ήταν τα περιστατικά που έμειναν χαραγμένα στην μνήμη μου όμως πρόσφατα θυμηθήκαμε με τον Ανδρέα Δημητρίου ένα περιστατικό που συνέβη πριν από αρκετά χρόνια και μια Αγγλίδα ασθενή μου που τη δάγκωσε ο σκύλος της και έπαθε μια σπάνια μόλυνση που προκαλεί θρόμβωση σε όλα τα αγγεία, ψάξαμε, βρήκαμε θεραπεία η ασθενής επέζησε και το περιστατικό ανακοινώθηκε από γνωστό ξένο ιατρικό περιοδικό.