Του Κώστα Νάνου
Το πρόσφατο περιστατικό βίας στο Γυμνάσιο Έμπας δεν ήταν το πρώτο, ούτε φυσικά θα είναι το τελευταίο. Η πολιτεία και συγκεκριμένα το Υπουργείο Παιδείας, έχει μεγάλες ευθύνες και η αδράνεια ή και αδιαφορία του για χρόνια δημιουργεί πρόσφορο έδαφος να αναπτύσσεται ο ρατσισμός και η ξενοφοβία στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης.
Ο μαθητής που τραυματίστηκε την Τετάρτη στο Γυμνάσιο της Έμπας ήταν Ελληνοκύπριος. Δράστης φέρεται ένας 12χρονος από την Συρία. Δεν θα είχε σημασία η καταγωγή κανενός από τα παιδιά αν δεν υπήρχε το πρόβλημα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας γενικότερα και ειδικότερα στην περιοχή της Χλώρακας και της Έμπας.
Αυτά τα φαινόμενα αναπτύχθηκαν εξαιτίας της απουσίας ουσιαστικής πολιτικής του κράτους για το προσφυγικό – μεταναστευτικό και βέβαια η πολιτική εκμετάλλευση του θέματος από ορισμένες άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Στην Πάφο δεν είναι η πρώτη φορά που είμαστε αντιμέτωποι με αυτό το πρόβλημα. Το ξαναζήσαμε πριν από περίπου 20 χρόνια με τους Ελληνοπόντιους.
Στην αρχή οι γονείς των Ελληνοκύπριων μαθητών που φοιτούσαν στο 6ο δημοτικό σχολείο για παράδειγμα που είναι κοντά στην Αγαπήνωρος, έπαιρναν τα παιδιά τους και άλλαζαν σχολείο γιατί θεωρούσαν ότι η παρουσία μεγάλου αριθμού Ελληνοποντίων που δεν μιλούσαν ελληνικά, έριχνε το επίπεδο του σχολείου.
Παρόμοια θέματα αντιμετωπίστηκαν και στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης όπως και φαινόμενα συμπλοκών μεταξύ ομάδων μαθητών ελληνοποντιακής καταγωγής και ελληνοκυπρίων.
Τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα με τους πρόσφυγες από την Συρία όχι μόνον λόγω θρησκεύματος, αλλά και λόγω των συνθηκών του πολέμου που επικρατούν στην χώρα τους για σχεδόν μια 10ετία. Για παράδειγμα ο μαθητής που φέρεται ως δράστης του τραυματισμού του 13χρονου είναι ένα ασυνόδευτο παιδί που έφθασε στην Κύπρο χωρίς γονείς.
Ας σκεφθεί κάποιος τις συνθήκες που έζησε μέχρι σήμερα και τις είδους συμπεριφορά και άμυνες ανέπτυξε. Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί την βία ούτε μπορεί να είναι ελαφρυντικό για το ίδιο. Οι ευθύνες της πολιτείας και του Υπουργείου Παιδείας έχουν να κάνουν με τις συνθήκες που διαμορφώνουν για την εισαγωγή αυτών των παιδιών στην εκπαίδευση. Δεν γίνεται σε ένα σχολείο με προδιαγραφές για 350 μαθητές να φοιτούν 500 και να υπάρχουν 4 μετακινούμενα τμήματα. Δεν γίνεται σε ένα σχολείο με το ¼ των μαθητών να έχουν μεταναστευτικό βιογραφικό και να μην λαμβάνονται ειδικά μέτρα όταν ένας πολύ μεγάλος αριθμός μαθητών από αυτούς δεν γνωρίζουν ούτε στο ελάχιστο την ελληνική γλώσσα.
Για να μην επαναληφθούν ανάλογα περιστατικά στο Γυμνάσιο της Έμπας ή σε άλλα σχολεία είναι ανάγκη το Υπουργείο Παιδείας να αναγνωρίσει το πρόβλημα και να σχεδιάσει παρεμβάσεις ώστε οι μαθητές με μεταναστευτικό βιογραφικό να αξιολογούνται να καθορίζονται οι ανάγκες ένταξης τους στο εκπαιδευτικό σύστημα και λαμβάνονται τα αντίστοιχα μέτρα. Αν τσουβαλιάζονται όλοι αυτοί οι μαθητές σε ένα σχολείο δίχως καμιά πρόνοια τότε μοιραία κάθε φορά που ξεσπά μια διαμάχη ή ένας διαπληκτισμός τα επεισόδια θα γενικεύονται.