Η πορεία του στο ποδόσφαιρο των προηγούμενων δεκαετιών, οι σχέσεις του με συμπαίχτες και αντιπάλους και οι συμβουλές του στους νέους Κύπριους ποδοσφαιριστές…
Ήταν όνειρο του από παιδί να αγωνιστεί στον ΑΠΟΠ, τελικά για 18 ολόκληρα χρόνια αγωνίστηκε με τα χρώματα της ομάδας βιώνοντας τις χαρές αλλά και τις λύπες της ομάδας…
Στη συνέντευξη του τον Αδέσμευτο ο Σώζος Χαραλάμπους θυμάται τις όμορφες ποδοσφαιρικές του στιγμές , συγκρίνει το ποδόσφαιρο του τότε και του σήμερα και δίνει συμβουλές στους νέους ποδοσφαιριστές …
Που γεννηθήκατε και πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα στο χωριό Τίμη. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ξένοιαστα όλο παιγνίδια και κυρίως ποδόσφαιρο μέχρι να βραδιάσει.
Πότε και γιατί αρχίσατε να παίζεται ποδόσφαιρο;
Ξεκίνησα από πολύ μικρός και έκανα προπόνηση στο χωριό μου. Στον ΑΠΟΠ αγωνιζόταν ο αδερφός μου Άδωνις μεγαλύτερος από μένα κατά οκτώ χρόνια και συνεχώς με έπαιρνε στο γήπεδο ιδίως στα παιγνίδια . Ήμουν πάρα πολύ κοντά στην ομάδα. Ήταν το όνειρο μου να αγωνιστώ στον ΑΠΟΠ. Κατέβηκα στις προπονήσεις σε πολύ μικρή ηλικία και παρέμεινα μέχρι το τέλος.
Σε πια θέση αγωνιζόσουν;
Αγωνίστηκα συνεχώς για 18 χρόνια στον ΑΠΟΠ σε διάφορες θέσεις. Ξεκίνησα σαν κεντρικός Αμυντικός, έπαιξα στην συνέχεια περισσότερο ως αριστερός μπακ, Λίμπερο και σε κάποια παιγνίδια και αμυντικό χαφ.
Ποιο ήταν το καλύτερο γκολ στην καριέρα σας;
Σαν αμυντικός δεν σημείωσα και πολλά γκολ όμως δύο ήταν αυτά που θα θυμάμαι πιο πολύ, το ένα εναντίον του ΑΠΟΕΛ στην Πάφο, όμως χάσαμε σε αυτό το παιγνίδι. Το άλλο ήταν πολύ ωραίο και καθοριστικό γκολ, εναντίον του ΕΡΜΗ σε αγώνα πρώτης κατηγορίας στην έδρα μας όπου κερδίσαμε με 2-0 και παραμείναμε στην Α΄ κατηγορία.
Ποιος αντίπαλος ποδοσφαιριστής σας δυσκόλευε;
Στην εποχή μου υπήρχαν πολύ σπουδαίοι ποδοσφαιριστές και θα ήταν άδικο να αναφέρω μόνο ένα. Θα αναφέρω μερικούς και ξεκινώ από τον Παμπουλή της ΑΕΛ, τον
αντιμετώπισα όταν επανήλθε από την μεγάλη καριέρα του στην Ελλάδα, πραγματικά ήταν πολύ δύσκολος παίκτης και μεγάλος γκολτζής. Άλλοι παίκτες που με δυσκόλευαν, ήταν οι Κολιαντρής, Μαυρουδής, Π. Σάββα ΑΕΛ, Χ”Λοίζου ΑΡΗΣ, Μαυρής, Κάντηλος, Φανής ΟΜΟΝΟΙΑ και ΠΟΛ, Τσολάκης και Άντρος Χριστοδούλου ΑΠΟΛΛΩΝ. Γενικά όλες οι ομάδες είχαν σπουδαίους παίκτες.
Ποιος αγώνας θα σας μείνει αξέχαστος;
Ήταν πολλοί οι αγώνες. Ξεχωρίζω όμως τον μονό αγώνα (ημιτελικός στους 4 του κυπέλου στο ΓΣΚ) με τον Απόλλωνα στην έδρα μας. Μπορούσαμε να τους κερδίσουμε και να πάμε στο τελικό με την πρωταθλήτρια Ομόνοια. Αν τα καταφέρναμε θα παίζαμε απευθείας Ευρώπη (διότι η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν πρωταθλήτρια) με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα του Μαραντόνα. Δυστυχώς χάσαμε στο 88’ με 1-0. Είναι ένα παιγνίδι που θα το θυμάμαι για πάντα.
Με ποιο αντίπαλο ποδοσφαιριστή θα θέλατε να ήσασταν συμπαίκτης;
Θα ήθελα να είχα για συμπαίκτη μου τον Άντρο Χριστοδούλου του ΑΠΟΛΛΩΝΑ έναν σπουδαίο παίκτη που δεν του έλειπε τίποτα. Πιστεύω ήταν ο παίκτης που έλειπε από την ομάδα μας.
Πιά ήταν η καλύτερη και πια η χειρότερη ποδοσφαιρική στιγμή της καριέρας σας;
Είχα πολύ καλές ποδοσφαιρικές στιγμές. Κάποιες ποδοσφαιρικές περιόδους είχαμε μια από τις καλύτερες ομάδες της Κύπρου. Φτάσαμε τέσσερις φορές στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Στα εφτά παιγνίδια που δώσαμε είχαμε τρεις νίκες και τέσσερις ήττες με διαφορά ενός γκολ. Μπορούσαμε να πάμε πολύ καλύτερα. Θεωρώ όμως με τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε δεν τα πήγαμε άσχημα. Μπορούσαμε σίγουρα να κατακτήσουμε κάποιο κύπελλο ή να παίξουμε στην Ευρώπη.
Άσχημες στιγμές ήταν οι υποβιβασμοί της ομάδας στη Β κατηγορία. Φυσικά εγώ και μερικοί συμπαίκτες μου, περίπου στην ίδια ηλικία πάνω κάτω δεν ζήσαμε πολλούς υποβιβασμούς. Φανήκαμε πολύ τυχεροί διότι τότε στον ΑΠΟΠ στην αρχή της καριέρας μας, ήρθε προπονητής ο Νένοφ. Προχώρησε σε μια μεγάλη ανανέωση και άλλαξε κάποια πράγματα στο τρόπο που δούλευε η ομάδα μέχρι τότε. Ήμασταν ένα σύνολο με πολύ χαμηλό μέσο όρο ηλικίας. Ήταν μια φουρνιά εξαιρετικών ποδοσφαιριστών και με μεγάλο ταλέντο. Υπήρχε μεγάλη αγάπη, σεβασμός και δέσιμο μεταξύ μας. Υπήρχε εξαιρετικό κλίμα στα αποδυτήρια.
Υπήρξε στιγμή που να μετανιώσατε που ασχοληθήκατε με το ποδόσφαιρο;
Ποτέ δεν υπήρξε τέτοια στιγμή να μετανιώσω που ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο, διότι όπως σας ανάφερα και πιο πάνω, δεν ήταν μόνο ο προπονητής που μας βοήθησε. Είχαμε την τύχη να έχουμε ένα εξαιρετικό συμβούλιο δίπλα μας. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους μ. Μιχάλη Σάββα, Ανδρέα Δημητριάδη, Τούρβα, Ηλιάδη και τους υπόλοιπους οι οποίοι μας βοήθησαν πάρα πολύ με την προσωπικότητα τους. Ήταν συνεχώς δίπλα μας. Αποκατέστησαν επαγγελματικά όλους σχεδόν τους ποδοσφαιριστές, έλυναν όλα μας τα προβλήματα άμεσα. Αυτό μας έδινε μεγάλο κίνητρο και ώθηση και θέλαμε να το ανταποδώσουμε.
Ποιες είναι οι σχέσεις σας σήμερα με συμπαίκτες αλλά και αντιπάλους;
Εξαιρετικές. Υπάρχουν πλέον οι ομάδες των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών σε όλες τις ομάδες όπως και στην ομάδα μου τον ΑΠΟΠ. Μέλη είναι όλοι οι ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την φανέλα του κάθε συλλόγου, είτε έπαιξαν πολλά χρόνια είτε λίγα. Γενικά το κλίμα μεταξύ μας εξακολουθεί να είναι πολύ καλό είμαστε πολύ αγαπημένοι και όποτε χρειάζεται βρισκόμαστε μεταξύ μας.
Υπήρχε ένταση παλαιότερα στις σχέσεις σας με αντίπαλους ποδοσφαιριστές;
Σχεδόν σε όλα τα παιγνίδια ιδίως τα τοπικά, ναι, υπήρχε μεγάλη ένταση και φανατισμός μπορώ να πω, διότι κανένας μας δεν ήθελε να χάσει η ομάδα του και τα δίναμε όλα, μόνο στο παιγνίδι όμως. Σήμερα είμαστε όλοι φίλοι αδελφικοί μεταξύ μας και υπάρχει μεγάλη αλληλοεκτίμηση.
Ποιο θεωρείτε ότι ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αλλά και το μεγαλύτερο μειονέκτημα που είχατε όταν αγωνιζόσασταν;
Ήμουν δυνατός παίκτης και έπαιζα με πολύ πάθος, κάποτε και σε βάρος της σωματικής μου ακεραιότητας. Ποτέ δεν έκανα πίσω ή εντός ή εκτός έδρας. Ήξερα ποδόσφαιρο και μπορούσα να χρησιμοποιήσω με την ίδια ευκολία και τα δυο μου πόδια. Είχα πολύ καλή φυσική κατάσταση, ήμουν γρήγορος και αγαπούσα πάρα πολύ την ομάδα μου. Δεν άντεχα την ήττα με τίποτα, είχα τη νοοτροπία του νικητή. Ήμουν πάντοτε σταθερός και πολύ πειθαρχημένος. Για τον λόγο αυτό με υπολόγιζαν πάντα όλοι οι προπονητές που είχα όταν αγωνιζόμουν στον ΑΠΟΠ.
Μειονέκτημα μου πιστεύω ήταν τα πολλά νεύρα που είχα, κυρίως από το πολύ πάθος για να μην χάσει η ομάδα μου, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παίρνω αδικαιολόγητα κάρτες ειδικά στην αρχή της καριέρας μου.
Υπήρξε κάποιο περιστατικό που έμεινε χαραγμένο στην μνήμη σας;
Θα μου μείνει αξέχαστο (17 χρονών εγώ τότε) μετά από την νίκη μας στο παλιό ΓΣΠ επί του ΔΙΓΕΝΗ ΜΟΡΦΟΥ. Εμείς όλοι μέσα στο λεωφορείο, το μαγνητόφωνο να παίζει Ελληνικά τραγούδια στην διαπασών και ο τότε μεγάλος προπονητής μας αείμνηστος Ντόπρι Νένοφ να χορεύει σαν λεβέντης πολύ ευτυχισμένος και όλους εμάς τους υπόλοιπους παίκτες και συνοδούς της ομάδας να τον χειροκροτούμε και να τον αποθεώνουμε. Αφού με την νίκη μας αυτή μείναμε οριστικά στην 1η κατηγορία, για 2η συνεχή χρονιά.
Σήμερα παρακολουθείτε ποδόσφαιρο και πως συγκρίνετε το ποδόσφαιρο της εποχής σας με το σημερινό;
Παρακολουθώ όποτε έχω χρόνο, κυρίως από την τηλεόραση. Με ενδιαφέρει πολύ η ομάδα της Πάφου και την υποστηρίζω. Πλέον μας υπολογίζουν όλοι και ακούγεται ευχάριστα το όνομα της πόλης μας. Εύχομαι φέτος να είναι η χρονιά της ομάδας μας και να πανηγυρίσουμε κάποιο τίτλο. Οι φιλάθλου μας πρέπει να είναι προσγειωμένοι και να έχουν υπομονή. Τα αποτελέσματα θα φανούν στο τέλος. Όλες οι ομάδες είναι σήμερα πολύ δυνατές και δεν υπάρχουν εύκολα παιγνίδια. Το πρωτάθλημα είναι πολύ δύσκολο και είναι μαραθώνιος.
Σήμερα το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πάρα πολύ. Δεν υπάρχουν πλέον μεγάλες διαφορές μεταξύ των περισσοτέρων ομάδων, φτάνει η ομάδα να έχει την οικονομική δυνατότητα να διαλέξει οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή θέλει. Όλοι οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες. Υπάρχουν σήμερα σύγχρονα γήπεδα, σύγχρονα βοηθητικά γήπεδα, επιμορφωμένοι προπονητές με όλα τα απαραίτητα διπλώματα, γυμναστές-γυμναστήρια, εργομετρικές εξετάσεις, διατροφή και πολλά άλλα.
Πώς σας αντιμετωπίζει ο κόσμος που σας συναντά στον δρόμο, σας αναγνωρίζει τι σας λένε;
Υπάρχει μεγάλη αναγνώριση και σεβασμός από τον κόσμο. Ακόμη και σήμερα υπάρχει μεγάλη αγάπη και εκτίμηση. Είναι κάτι που τo ζω καθημερινά.
Σε λίγα χρόνια δυστυχώς δεν θα υπάρχουν στο τόπο μας άλλοι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές, λόγο απουσίας Κύπριων παικτών στις ομάδες και αυτό είναι πολύ λυπηρό, όμως δυστυχώς ή ευτυχώς αυτά έχει το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Πλέον πως είναι η καθημερινότητα σας;
Δουλειά, σπίτι, οικογένεια και παρέα με καλούς φίλους.
Κλείνοντας τι θα συμβουλεύατε τους νέους ποδοσφαιριστές;
Η συμβουλή που θα έδινα σήμερα σε ένα νέο ποδοσφαιριστή ιδίως αν είναι Κύπριος, επειδή πολύ δύσκολα σήμερα οι προπονητές και οι ομάδες δίνουν ευκαιρίες σε νέους ιδίως Κύπριους, παρά μόνο σε ξένους και έμπειρους ποδοσφαιριστές, θα πρέπει ο Κύπριος νέος παίκτης, να κρατά δυο και τρία σχοινιά για να μπορέσει να τα καταφέρει και να επιβιώσει στη ζωή του. Δεν θα πρέπει να ελπίζει ή να περιμένει ότι θα παίξει σίγουρα ποδόσφαιρο, γιατί αυτό σήμερα δεν είναι καθόλου εύκολο.
Καταρχήν θα πρέπει να είναι καλός μαθητής, να διαβάζει και παράλληλα στο ποδόσφαιρο να δουλεύει/προπονείται πολύ σκληρά. Αν καταφέρει να τα συνδυάσει και τα δυο αυτό θα είναι πολύ καλό. Πολύ δύσκολα μπορεί ένας νέος να βασιστεί αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο και ότι σίγουρα θα πετύχει και ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να του εξασφαλίσει το μέλλον του. Αυτοί οι λίγοι που τα έχουν καταφέρει σήμερα, στάθηκαν πολύ τυχεροί και ήταν φυσικά πολύ μεγάλα ταλέντα μαζί με άλλα πολλά προσόντα που λήφθηκαν υπόψη.
Α. Κυριάκου
