Του Κώστα Νάνου
Στα δύο περίπου χρόνια της πανδημίας στην Κύπρο, χάσαμε μέχρι την Τετάρτη 724 ανθρώπους που ισοδυναμούν με τους κατοίκους 10 κοινοτήτων. Στην Πάφο αλλά και σε ολόκληρη την Κύπρο έχουμε πολλές τέτοιες κοινότητες. Μπορεί συγκριτικά με άλλες χώρες ο αριθμός των νεκρών λόγω covid να είναι πολύ μικρότερος, όμως δεν παύει να είναι μια τεράστια απώλεια ανθρώπων. Μεταξύ όσων απεβίωσαν είναι και πολύ νέοι άνθρωποι.
Σε μια χώρα που αντιμετωπίζει πολύ σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα η απώλεια αυτή λαμβάνει δραματικές διαστάσεις. Οι περισσότεροι από τους αποβιώσαντες ήταν δυστυχώς ανεμβολίαστοι και θα μπορούσαν να είναι σήμερα ανάμεσα μας μαζί με τις οικογένειες τους και να συνεχίζουν τις ζωές του. Δυστυχώς πολλοί πλήρωσαν ακριβά τις επιλογές τους αλλά και τις αδυναμίες της κοινωνίας μας να έχει έναν αποτελεσματικότερο μηχανισμό ενημέρωσης και εργαλεία άσκησης πολιτικής που να εμπιστεύονται οι πολίτες και να πείθουν. Στις μέρες μας αυτή η ανάγκη γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. Γυρνώντας δύο χρόνια πίσω και κοιτάζοντας τα όσα γράφονταν και λέγονταν για τον covid και την πανδημία προκαλούν τρόμο για την ανευθυνότητα κρατικών και κυβερνητικών επιτελείων, επιστημονικών οργανώσεων και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Η αμφιβολία που έσπειραν για την επικινδυνότητα του covid ή την αναγκαιότητα των εμβολιασμών και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Με την απόσταση των δύο σχεδόν χρόνων πλέον και την εμπειρία ή την γνώση που αποκτήθηκε μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως όλοι μας γίναμε σοφότεροι. Στο μέλλον αν προκύψει εκ νέου ανάλογη ανάγκη σίγουρα θα αντιμετωπιστεί από όλους αποτελεσματικότερα. Δυστυχώς υπάρχουν ακόμη παγκόσμια μικρές μειοψηφίες που συνεχίζουν να ισχυρίζονται ή να υποστηρίζουν όσα λέγονταν στην αρχή της πανδημίας. Τέτοιες μειοψηφίες θα υπάρχουν πάντα με την διαφορά όμως ότι θα έχουν μικρότερη επιρροή και θα απομονώνονται όταν από την άλλη πλευρά και ιδιαίτερα από τους φορείς που έχουν την ευθύνη διαχείρισης της κατάστασης και ασκούν εξουσία επιδεικνύεται υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα. Προς το παρόν με τον Covid δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμη και όπως εκτιμούν πολλοί επιστήμονες θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε για κάποια χρόνια ακόμη. Αυτό συμβαίνει διότι πέρα από τις ομάδες των ανεμβολίαστων στις αναπτυγμένες χώρες υπάρχουν και τα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων στις φτωχές χώρες που δεν έχουν φτάσει ακόμη επαρκείς ποσότητες εμβολίων. Αυτοί είναι οι δύο κυρίαρχοι λόγοι που ιός μπορεί να επιβιώσεις και να συνεχίσει να επηρεάζει την ζωή μας. Για την δραματική περιπέτεια της πανδημίας αναφερθήκαμε μόνον στην απώλεια των ζωών. Υπάρχουν όμως και άλλες πολύ δραματικές συνέπειες που αφορούν τον ψυχολογικό τομέα με χιλιάδες θύματα κυρίως παιδιά που έχασαν δύο καθοριστικά χρόνια από την εφηβεία τους ή γενικότερα νέους ανθρώπους που η έχασαν την μισή πανεπιστημιακή ζωή κλεισμένοι στα σπίτια τους μακριά από τις σχολές κάνοντας διαδικτυακά μαθήματα. Άφησα τελευταίες τις δραματικές οικονομικές επιπτώσεις σε χιλιάδες νοικοκυριά που έχασαν τα εισοδήματα τους. Το κόστος της πανδημίας γενικότερα για τις οικονομίες θα καταβληθεί σταδιακά από όλους μας και θα επηρεάζει το βιοτικό μας επίπεδο για πολλά χρόνια ακόμη. Ελπίζω μόνον όλες αυτές οι θυσίες να λειτουργήσουν ως ένα καλό μάθημα και να εμπλουτίσει την συλλογική μας σοφία.